Εξώφυλλο

Ανεμόσκαλα
Συμφραστικοί Πίνακες Λέξεων για Μείζονες Νεοέλληνες Ποιητές

Σκαρφαλώνοντας λέξεις όπως μιαν ανεμόσκαλα. Γιώργος Σεφέρης, «“Νότες” για ένα ποίημα» (ΤΕΤΡΑΔΙΟ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΩΝ, Β΄)

[Το παράπονο της Μαρίας]

[1]

«Εκειός που ακούει και τη δροσιά που στάει βλέπει τα βάσανά μου και βογκάει.»

[2]

«Βλέπεις τούτους τους τάφους; Καμιά μέρα εδώ μέσα και συ θε να κοιμάσαι, έως όπου από ψηλά θέλει βουίσει η σάλπιγγα η στερνή να σε ξυπνήσει.»

[3]

«Και δε σ’ είδα ποτέ δάκρυα να χύσεις, παρά λίγη στιγμή πριν μ’ ατιμήσεις.»

[4]

«Τρέχω και κάνω στο δεξί της χέρι αιματώδη σταυρό μ’ ένα μαχαίρι.»

[5]

«Κι όταν ακούω ξένο παιδί κοντά μου Μάνα, να λέει, μου σχίζεται η καρδιά μου.»

[6]

«Να γελά και να κλαίει και να κοιμάται.»

[7]

«Αλλά πάντα στην έρημη την κλίνη, πάντα θανάτοι, δυστυχιές και θρήνοι.»

[8]

«Τραβάω συλλογισμένη όλη τη μέρα, κι έπειτ’ απ’ το φαρμακισμένο δείπνο γιομάτο μαύρα ονείρατα τον ύπνο.»