Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

«Εντούτοις, παρά τη μακραίωνη συνέχεια της γλώσσας, έχει δημιουργηθεί σήμερα στην Ελλάδα ένα γλωσσικό ζήτημα, γύρω από το οποίο παρατηρούνται κωμικοτραγικές διαμάχες. Στην Ελλάδα, λοιπόν, υπάρχουν δύο γλώσσες- ή μάλλον μία με δύο όψεις: Από τη μια η γλώσσα που διαβάζουμε στις εφημερίδες και στα δημόσια έγγραφα, αυτή που ακούμε στους κύκλους της υψηλής κοινωνίας, στις συνεδριάσεις της Βουλής και στην εκκλησία, η επίσημη ελληνική σύμφωνα με το νόμο^. και από την άλλη πλευρά η καθομιλουμένη, η γλώσσα του λαού, με πολλά στοιχεία και λέξεις ξένης προέλευσης, ιδίως από τα χρόνια της τουρκικής και ιταλικής κατοχής, μια γλώσσα με απλοποιημένη γραμματική, που σπάνια εμφανίζεται στο γραπτό λόγο, εκτός ίσως από προσωπικές επιστολές. Η πρώτη είναι η λόγια γλώσσα, ενώ η δεύτερη η κοινή. Ανάμεσα τους έχει αναπτυχθεί μια τόσο σφοδρή σύγκρουση που φανατικοί φοιτητές του πανεπιστημίου έχουν χάσει τη ζωή τους, υπουργοί τα χαρτοφυλάκιά τους, ένας μητροπολίτης το αξίωμά του και η βασιλομήτωρ τη δημοτικότητά της. […] Δεν λείπουν ωστόσο τα ευτράπελα, όπως πριν από λίγα χρόνια, όταν κατά τη διάρκεια εξεγέρσεων για το γλωσσικό ζήτημα ένας παθιασμένος ομιλητής- υποστηρικτής της καθαρεύουσας- επιδοκιμάστηκε από το ακροατήριό του στη δημοτική^. μια άλλη φορά, σε μαζική συγκέντρωση στην Πλατεία Πανεπιστημίου, ένας φανατικός της λόγιας γλώσσας που στεκόταν πλάι μου δεν σταμάτησε να εκφράζει την απέχθειά του για τη δημοτική, χρησιμοποιώντας, ωστόσο, άπταιστα τη συγκεκριμένη μορφή γλώσσας.»