Ιστορία και Λογοτεχνία

Αναζήτηση

Αναζήτηση στα περιεχόμενα της λογοτεχνίας στον ιστορικό χρόνο

Τετράδιο 10, Ανδρέας Παπανδρέου: Η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης (1982)

Χατζηβασιλείου Ευ.(επιμ.). «Τετράδιο 10, Ανδρέας Παπανδρέου: Η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης (1982)», Τετράδια Κοινοβουλευτικού Λόγου, Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων για τον Κοινοβουλευτισμό και τη Δημοκρατία, Αθήνα 2010, σ.610
  • Η ελληνική κοινωνία στη δεκαετία του ’80 → Η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης → Ιστορία

«Αξίζει να σημειωθεί ότι η ΝΔ, υπό τη νέα ηγεσία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (από το 1984) όχι μόνον δεν κατήργησε τον Ν. 1285/82 όταν επανήλθε στην εξουσία, αλλά, αντίθετα, κατά τη διάρκεια της "συγκυβέρνησης" με τον Συνασπισμό, το 1989, πρωτοστάτησε στην ψήφιση του Ν. 1863/1989, "περί άρσης των συνεπειών του εμφυλίου πολέμου, 1944-1949", που ολοκλήρωνε τη διαδικασία της υπέρβασης των παθών. Επομένως, η γραμμή Αβέρωφ, του 1982, ήταν καθαυτή θνησιγενής και εγκαταλείφθηκε σύντομα. Από την πλευρά της, η Αριστερά δυσκολευόταν να διακρίνει μεταξύ της αναγνώρισης της Αντίστασης ως τέτοιας, και της συνολικής δικαίωσης των δικών της επιλογών κατά τη διάρκεια του πολέμου και αργότερα, ενώ δεν μπορούσε να αντισταθεί στον πειρασμό της επεκτατικής χρήσης της κατηγορίας περί δωσιλογισμού –μία διάσταση που, όσο και εάν ικανοποιούσε ένα τμήμα της δικής της βάσης, βρισκόταν σε αντίθεση με τους προσανατολισμούς της πλειοψηφίας της κοινής γνώμης. Σε αυτό το κλίμα, ο Α. Παπανδρέου –με τρόπο πραγματικά αριστοτεχνικό– είχε αφήσει τις άλλες πολιτικές δυνάμεις να εμπλακούν στις δικές τους παρορμήσεις, και είχε διατηρήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων. Η δική του θέση γινόταν αποδεκτή όχι μόνον από το δικό του κόμμα, αλλά και από μεγάλα τμήματα της αριστερής και της κεντροδεξιάς κοινής γνώμης.»