Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

▲▲

Ο Καρτέσιος στην Τρίπολη

(απόσπασμα)

Οι Τούρκοι της Τρίπολης έτρεξαν να σώσει ο καθένας τη φαμίλια του και τα πράγματά του και καμιά προσοχή δεν έδωσαν να εμποδίσουν την εισβολή. Οι δικοί μας προχώρησαν, επήραν όλες τις τάπιες και τα δυνατά σπίτια και μόνο μερικοί Τούρκοι επρόφτασαν και κλείστηκαν στη μεγάλη Τάπια, δίπλα στο Σεράι. Η σφαγή άρχισε σ’ όλα τα μέρη της πόλης, το τουφέκι εδούλευε τρεις μέρες ολόκληρες κι έπεφταν χωρίς λύπηση άντρες, γυναίκες και παιδιά ανήλικα. Ένας Υδραίος έσφαξε ενενήντα. Άλλοι Τούρκοι προτίμησαν να βάλουν φωτιά στα σπίτια τους και να καούν με τις φαμίλιες τους, παρά να παραδοθούν.

Πολλοί ήθελαν να σώσουν κάποιον Τούρκο γνωστό τους, αλλά δεν ήτανε κανένας που να μην είχε δυο τρεις εχθρούς, οι οποίοι μόλις τον έβλεπαν του την άναβαν από πίσω με πιστόλι ή τουφέκι και όσοι ήθελαν να σώσουν Τούρκους και να κάνουν καλό μπαίναν σε κίνδυνο, γιατί πολλές φορές το βόλι διαπέρναγε τον Τούρκο και σκότωνε μαζί και τον Έλληνα. Έτσι χαλάστηκαν έως εκατό δικοί μας.

Ο Θοδωράκης μάς έλεγε, ότι απ’ τους πολλούς σκοτωμένους το άλογό του δεν πάτησε χώμα, από τα τείχη μέχρι το Σεράι, και πως θα έπεφταν κι άλλοι αν δεν έδινε διαταγή να ησυχάσουν.

—Τελάλη, να πάψει ο σφαγμός.

Μετά από δέκα μέρες, οι Έλληνες βγήκαν απ’ την Τριπολιτσιά να πάνε στις επαρχίες τους, μαζί με τους σκλάβους που επήραν. Αφού ο Κολοκοτρώνης σιγουρεύτηκε ότι ασφάλισαν τα λάφυρα, ξεκίνησε για την Πάτρα με είκοσι σωματοφύλακες κι έστειλε να πουν στην Καρύταινα να μαζευτούν τα στρατεύματα, να πάνε να πάρουν το φρούριο.

Η κυρίευση της Τριπολιτσιάς μάς αρμάτωσε όλους τους Μωραΐτες, ενώ μέχρι τότε οι περισσότεροι είχαμε μόνο μαχαίρες που φτιάχναν οι γύφτοι και σουφλιά για τα βόδια. Επήραμε και θάρρος μεγάλο, γιατί φορέσαμε χρυσά και καλά φορέματα και λαμπρά άλογα καβαλήκαμε. Αρχίσαμε τότε να συλλογιζόμαστε όλοι πώς να εξαπλώσουμε τον πόλεμο, γιατί όταν ο άνθρωπος χαίρεται ούτε κούραση του κόβει τα πόδια ούτε αρρώστια ακόμα τον πιάνει.