Κανείς δεν είχε την ορμή και την παλικαρίσια

ψυχήν εκείνου, όπως γροικώ απ᾽ τους παλιότερούς μου,

όσοι τον είδαν τα πυκνά να συνταράζει αλάγια

των καβαλάρηδων Λυδών μέσα στον κάμπο του Έρμου,

πολεμιστής του κονταριού· μηδέ η Αθηνά η Παλλάδα

του κατηγόρησε ποτέ καθόλου της καρδιάς του

την ανεκράτητη αφοβιά, όταν γοργοκινιόταν

ανάμεσα στους πρόμαχους, μες στη γραμμή την πρώτη

του πόλεμου του αιματερού και τα πικρά βελτόνια

ας τον εσφίγγαν των εχτρών· άντρας κανείς αλήθεια

μες στους εχτρούς καλύτερος δεν ήταν από κείνον

να μπαίνει μέσα στη σκληρή τη μάχη, όταν ορμούσε

με του ήλιου του γοργόδρομου παρόμοιος τις αχτίδες.