ΑΝΑΚΡΕΩΝ
απ. 417 Page
πῶλε Θρηικίη, τί δή με |
Θρακικό πουλάρι, γιατί με κοιτάς με ύποπτο βλέμμα; Γιατί με αποφεύγεις τόσο άκαρδα; Πιστεύεις ότι είμαι τελείως άπειρος; Ξέρε το καλά· θα μπορούσα εύκολα να σου φορέσω το χαλινάρι και κρατώντας σε να σε φέρω στο τέρμα του δρόμου. Αλλά τώρα βόσκεις στο λιβάδι και σκιρτώντας ανέμελα παίζεις, γιατί δεν βρήκες ακόμη έναν έμπειρο κι επιδέξιο αναβάτη. |
Θρακιώτικο πουλάρι μου, τί με λοξοκοιτάζεις με τα μάτια σου κι άσπλαχνα μου ξεφεύγεις, γιατί με παίρνεις για τελείως άπειρο; Ξέρε το, θα μπορούσα μια χαρά να σου περάσω χαλινάρι, και κρατώντας τα γκέμια να σε γυρίζω απ᾽ άκρη σ᾽ άκρη μες στο στάδιο. Τώρα, όμως, βόσκεις στα λιβάδια κι ανάλαφρα σκιρτάς και παίζεις· γιατί σου λείπει ο επιδέξιος αλογάρης που θα σε καβαλήσει. |
