Εξώφυλλο

Ανθολογίες

Ανθολογία Αρχαϊκής Λυρικής Ποίησης

Επιμ. Σωτήρης Τσέλικας

ΑΝΑΚΡΕΩΝ

απ. 395 Page

πολιοὶ μὲν ἡμὶν ἤδη
κρόταφοι κάρη τε λευκόν,
χαρίεσσα δ᾽ οὐκέτ᾽ ἥβη
πάρα, γηραλέοι δ᾽ ὀδόντες,
5 γλυκεροῦ δ᾽ οὐκέτι πολλὸς
βιότου χρόνος λέλειπται·

διὰ ταῦτ᾽ ἀνασταλύζω
θαμὰ Τάρταρον δεδοικώς·
Ἀίδεω γάρ ἐστι δεινὸς
10 μυχός, ἀργαλῆ δ᾽ ἐς αὐτὸν
κάτοδος· καὶ γὰρ ἑτοῖμον
καταβάντι μὴ ἀναβῆναι.

Οι κρόταφοί μου είναι γκρίζοι κιόλας

και το κεφάλι μου άσπρισε.

Δεν έχω πια τη χαριτωμένη νιότη,

και τα δόντια μου γέρασαν·

από τη γλυκιά ζωή

μου απόμεινε ένα μικρό κομμάτι.

Τρέμω μπρος στον Τάρταρο,

γιατί η άβυσσος του Άδη είναι

φοβερή και το ταξίδι θλιβερό. Και είναι βέβαιο:

όποιος κατεβεί μια φορά δεν ανεβαίνει ποτέ πια.

 

Οι κρόταφοί μου είναι κιόλας γκρίζοι, και το κεφάλι μου άσπρισε· η νιότη η χαρούμενη μ᾽ εγκατέλειψε πια, και γέρασαν τα δόντια. Δεν μου μένει πολλή ζωή. Γι᾽ αυτό θρηνώ συχνά· φοβούμαι τον Τάρταρο: γιατί είναι τρομαχτικό το βάθος του Άδη, και δύσκολος ο δρόμος για κει κάτω. Και γι᾽ αυτόν που μια φορά θα κατεβεί, τρόπος να ξανανέβει απάνω δεν υπάρχει.