Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ

Παναθηναϊκός (12) (59-69)


[59] Τὰ τοίνυν πρὸς τοὺς βαρβάρους ὡς ἑκάτεροι προσηνέχθημεν, δηλωτέον· ἔτι γὰρ τοῦτο λοιπόν ἐστιν. Ἐπὶ μὲν γὰρ τῆς ἡμετέρας δυναστείας οὐκ ἐξῆν αὐτοῖς οὔτ᾽ ἐντὸς Ἅλυος πεζῷ στρατοπέδῳ καταβαίνειν οὔτε μακροῖς πλοίοις ἐπὶ τάδε πλεῖν Φασήλιδος· ἐπὶ δὲ τῆς Λακεδαιμονίων οὐ μόνον τοῦ πορεύεσθαι καὶ πλεῖν ὅποι βουληθεῖεν ἐξουσίαν ἔλαβον, ἀλλὰ καὶ δεσπόται πολλῶν Ἑλληνίδων πόλεων κατέστησαν. [60] Τὴν δὴ καὶ τὰς συνθήκας τὰς πρὸς βασιλέα γενναιοτέρας καὶ μεγαλοφρονεστέρας ποιησαμένην καὶ τῶν πλείστων καὶ μεγίστων τοῖς μὲν βαρβάροις κακῶν, τοῖς δ᾽ Ἕλλησιν ἀγαθῶν αἰτίαν γεγενημένην, ἔτι δὲ τῆς Ἀσίας τὴν παραλίαν καὶ πολλὴν ἄλλην χώραν τοὺς μὲν πολεμίους ἀφελομένην, τοῖς δὲ συμμάχοις κτησαμένην, [61] καὶ τοὺς μὲν ὑβρίζοντας, τοὺς δ᾽ ἀποροῦντας παύσασαν, πρὸς δὲ τούτοις ὑπὲρ αὑτῆς τε πολεμήσασαν ἄμεινον τῆς εὐδοκιμούσης περὶ τὰ τοιαῦτα καὶ τὰς συμφορὰς θᾶττον διαλυσαμένην τῶν αὐτῶν τούτων, πῶς οὐ δίκαιον ἐπαινεῖν καὶ τιμᾶν μᾶλλον ἢ τὴν ἐν ἅπασι τούτοις ἀπολελειμμένην; Περὶ μὲν οὖν τῶν πραχθέντων παρ᾽ ἄλληλα καὶ τῶν κινδύνων τῶν ἅμα καὶ πρὸς τοὺς αὐτοὺς γενομένων ἐν τῷ παρόντι ταὐτ᾽ εἶχον εἰπεῖν.
[62] Οἶμαι δὲ τοὺς ἀηδῶς ἀκούοντας τῶν λόγων τούτων τοῖς μὲν εἰρημένοις οὐδὲν ἀντερεῖν ὡς οὐκ ἀληθέσιν οὖσιν, οὐδ᾽ αὖ πράξεις ἑτέρας ἕξειν εἰπεῖν, περὶ ἃς Λακεδαιμόνιοι γενόμενοι πολλῶν ἀγαθῶν αἴτιοι τοῖς Ἕλλησι κατέστησαν, κατηγορεῖν δὲ τῆς πόλεως ἡμῶν ἐπιχειρήσειν, [63] ὅπερ ἀεὶ ποιεῖν εἰώθασι, καὶ διεξιέναι τὰς δυσχερεστάτας τῶν πράξεων τῶν ἐπὶ τῆς ἀρχῆς τῆς κατὰ θάλατταν γεγενημένων, καὶ τάς τε δίκας καὶ τὰς κρίσεις τὰς ἐνθάδε γιγνομένας τοῖς συμμάχοις καὶ τὴν τῶν φόρων εἴσπραξιν διαβαλεῖν, καὶ μάλιστα διατρίψειν περὶ τὰ Μηλίων πάθη καὶ Σκιωναίων καὶ Τορωναίων, οἰομένους ταῖς κατηγορίαις ταύταις καταρρυπανεῖν τὰς τῆς πόλεως εὐεργεσίας τὰς ὀλίγῳ πρότερον εἰρημένας. [64] Ἐγὼ δὲ πρὸς ἅπαντα μὲν τὰ δικαίως ἂν ῥηθέντα κατὰ τῆς πόλεως οὔτ᾽ ἂν δυναίμην ἀντειπεῖν οὔτ᾽ ἂν ἐπιχειρήσαιμι τοῦτο ποιεῖν· καὶ γὰρ ἂν αἰσχυνοίμην, ὅπερ εἶπον ἤδη καὶ πρότερον, εἰ τῶν ἄλλων μηδὲ τοὺς θεοὺς ἀναμαρτήτους εἶναι νομιζόντων ἐγὼ γλιχοίμην καὶ πειρῴμην πείθειν ὡς περὶ οὐδὲν πώποτε τὸ κοινὸν ἡμῶν πεπλημμέληκεν· [65] οὐ μὴν ἀλλ᾽ ἐκεῖνό γ᾽ οἶμαι ποιήσειν, τήν τε πόλιν τὴν Σπαρτιατῶν ἐπιδείξειν περὶ τὰς πράξεις τὰς προειρημένας πολὺ πικροτέραν καὶ χαλεπωτέραν τῆς ἡμετέρας γεγενημένην, τούς θ᾽ ὑπὲρ ἐκείνων βλασφημοῦντας καθ᾽ ἡμῶν ὡς δυνατὸν ἀφρονέστατα διακειμένους καὶ τοῦ κακῶς ἀκούειν ὑφ᾽ ἡμῶν τοὺς φίλους αὐτῶν αἰτίους ὄντας· [66] ἐπειδὰν γὰρ τὰ τοιαῦτα κατηγορῶσιν, οἷς ἔνοχοι Λακεδαιμόνιοι μᾶλλον τυγχάνουσιν ὄντες, οὐκ ἀποροῦμεν τοῦ περὶ ἡμῶν ῥηθέντος μεῖζον ἁμάρτημα κατ᾽ ἐκείνων εἰπεῖν. Οἷον καὶ νῦν, ἢν μνησθῶσιν τῶν ἀγώνων τῶν τοῖς συμμάχοις ἐνθάδε γιγνομένων, τίς ἐστιν οὕτως ἀφυὴς ὅστις οὐχ εὑρήσει πρὸς τοῦτ᾽ ἀντειπεῖν ὅτι πλείους Λακεδαιμόνιοι τῶν Ἑλλήνων ἀκρίτους ἀπεκτόνασι τῶν παρ᾽ ἡμῖν, ἐξ οὗ τὴν πόλιν οἰκοῦμεν, εἰς ἀγῶνα καὶ κρίσιν καταστάντων;
[67] Τοιαῦτα δὲ καὶ περὶ τῆς εἰσπράξεως τῶν φόρων ἤν τι λέγωσιν, ἕξομεν εἰπεῖν· πολὺ γὰρ ἐπιδείξομεν συμφορώτερα πράξαντας τοὺς ἡμετέρους ἢ Λακεδαιμονίους ταῖς πόλεσιν ταῖς τὸν φόρον ἐνεγκούσαις. Πρῶτον μὲν γὰρ οὐ προσταχθὲν ὑφ᾽ ἡμῶν τοῦτ᾽ ἐποίουν, ἀλλ᾽ αὐτοὶ γνόντες, ὅτε περ τὴν ἡγεμονίαν ἡμῖν τὴν κατὰ θάλατταν ἔδοσαν· [68] ἔπειτ᾽ οὐχ ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῆς ἡμετέρας ἔφερον, ἀλλ᾽ ὑπὲρ τῆς δημοκρατίας καὶ τῆς ἐλευθερίας τῆς αὑτῶν καὶ τοῦ μὴ περιπεσεῖν ὀλιγαρχίας γενομένης τηλικούτοις κακοῖς τὸ μέγεθος ἡλίκοις ἐπὶ τῶν δεκαρχιῶν καὶ τῆς δυναστείας τῆς Λακεδαιμονίων. Ἔτι δ᾽ οὐκ ἐκ τούτων ἔφερον ἐξ ὧν αὐτοὶ διέσῳσαν, ἀλλ᾽ ἀφ᾽ ὧν δι᾽ ἡμᾶς εἶχον· [69] ὑπὲρ ὧν, εἰ καὶ μικρὸς λογισμὸς ἐνῆν αὐτοῖς, δικαίως ἂν χάριν εἶχον ἡμῖν. Παραλαβόντες γὰρ τὰς πόλεις αὐτῶν τὰς μὲν παντάπασιν ἀναστάτους γεγενημένας ὑπὸ τῶν βαρβάρων, τὰς δὲ πεπορθημένας, εἰς τοῦτο προηγάγομεν ὥστε μικρὸν μέρος τῶν γιγνομένων ἡμῖν διδόντας μηδὲν ἐλάττους ἔχειν τοὺς οἴκους Πελοποννησίων τῶν οὐδένα φόρον ὑποτελούντων.


[59] Τώρα πρέπει να δηλώσω πώς συμπεριφερθήκαμε προς τους βαρβάρους ο καθένας από τους δυο μας, γιατί αυτό υπολείπεται ακόμη. Επί της δικής μας λοιπόν ηγεμονίας απαγορευόταν στους βαρβάρους να κατεβαίνουν με στρατό δώθε του ποταμού Άλυος και να πλέουν με πολεμικά σκάφη πέρα από τη Φασήλιδα· αντίθετα, επί ηγεμονίας των Λακεδαιμονίων όχι μόνο είχαν το δικαίωμα να βαδίζουν στη στεριά και να πλέουν στη θάλασσα όπου ήθελαν, αλλά έγιναν κύριοι και πολλών ελληνικών πόλεων. [60] Συνεπώς, την πόλη που συνήψε με τον Πέρση βασιλιά συνθήκες αξιοπρεπέστερες και με περισσότερη μεγαλοψυχία, αυτήν που έγινε αιτία να πάθουν οι βάρβαροι τις περισσότερες και μεγαλύτερες συμφορές, αλλά να απολαύσουν οι Έλληνες τόσα αγαθά, την πόλη αυτή που αφαίρεσε από τους βαρβάρους τα παράλια της Μ. Ασίας και πολλά άλλα μέρη της ενδοχώρας και τα παραχώρησε στους συμμάχους της, [61] αυτήν που έκανε τους βαρβάρους να παύσουν να είναι αλαζόνες και απάλλαξε τους φτωχούς από τη μιζέρια· την πόλη που εκτός από αυτά πολέμησε για τον εαυτό της καλύτερα από εκείνη που φημιζόταν στα πολεμικά, αυτήν που ανέλαβε από τις συμφορές γρηγορότερα από ό,τι οι ίδιοι αυτοί αντίπαλοί της, πώς δεν είναι δίκαιο να επαινεί και να τιμά κανείς περισσότερο από εκείνην που σε όλα αυτά έχει υστερήσει;
Αυτά λοιπόν ήταν όσα επί του παρόντος είχα να πω προς σύγκριση για όσα έχουν πράξει οι δύο πόλεις και για τους κινδύνους που αντιμετώπισαν από κοινού εναντίον των ίδιων εχθρών. [62] Φαντάζομαι πως όσοι ακούν με δυσφορία αυτούς τους λόγους δεν θα φέρουν καμιάν αντίρρηση ότι τα όσα έχω πει δεν είναι αληθινά ούτε και θα μπορούν να αναφέρουν άλλες πράξεις που να αποδεικνύουν ότι οι Λακεδαιμόνιοι έγιναν αίτιοι πολλών αγαθών για τους Έλληνες. Ωστόσο, θα επιχειρήσουν να κατηγορήσουν την πόλη μας, [63] πράγμα που συνηθίζουν συνεχώς να κάνουν, και θα αναφέρουν λεπτομερώς τα χειρότερα γεγονότα που συνέβησαν την περίοδο της θαλασσοκρατορίας μας· συγκεκριμένα, θα μας διαβάλουν για τις δίκες και τις αποφάσεις που πήραμε εδώ σε βάρος των συμμάχων μας, και για την είσπραξη των φόρων· θα επιμείνουν κυρίως στα παθήματα των Μηλίων, των Σκιωναίων και των Τορωναίων, επειδή πιστεύουν ότι με τις κατηγορίες αυτές θα ρίξουν λάσπη στις ευεργεσίες της πόλης, που λίγο πιο πριν έχω αναφέρει. [64] Σε όλες τις δίκαιες κατηγορίες που θα μπορούσαν να ειπωθούν εναντίον της πόλης μας ούτε θα μπορούσα εγώ προσωπικά να φέρω αντίρρηση ούτε θα επιχειρούσα να το κάνω· γιατί θα ντρεπόμουν, πράγμα που ήδη είπα και προηγουμένως, εάν, ενώ οι άλλοι άνθρωποι πιστεύουν ότι ούτε και οι θεοί είναι αναμάρτητοι, εγώ επιθυμώ και προσπαθώ να πείσω ότι το κοινό της πόλης μας δεν έχει υποπέσει μέχρι σήμερα σε κανένα παράπτωμα. [65] Ωστόσο, πιστεύω ότι θα κατορθώσω τουλάχιστον τούτο, θα αποδείξω δηλαδή ότι, ως προς τις ενέργειες που προανέφερα, η πόλη των Σπαρτιατών φάνηκε πολύ πιο σκληρή και απάνθρωπη από τη δική μας και ότι όσοι χάρη εκείνων μας κακολογούν είναι εντελώς ανόητοι και ευθύνονται για την εκ μέρους μας δυσφήμιση των φίλων τους. [66] Γιατί, όταν μας αποδίδουν τέτοιες κατηγορίες στις οποίες συμβαίνει να ενέχονται περισσότερο οι Λακεδαιμόνιοι, τότε εμείς έχουμε να πούμε εναντίον τους εγκλήματα σοβαρότερα από αυτά που είπαν για μας.
Για παράδειγμα, αν τώρα αναφερθούν στις δίκες που γίνονταν εδώ σε βάρος των συμμάχων μας, ποιός είναι τόσο βραδύνους, ώστε να μη βρει να αντιτάξει σ᾽ αυτό ότι οι Λακεδαιμόνιοι καταδίκασαν σε θάνατο χωρίς δίκη περισσότερους Έλληνες από όσους εμείς περάσαμε από δίκη και καταδικάσαμε από τότε που κατοικούμε την πόλη μας;
[67] Παρόμοια, εξάλλου, θα μπορούμε να πούμε και για την είσπραξη των φόρων, σε περίπτωση που αναφερθούν σ᾽ αυτό. Θα αποδείξουμε δηλαδή ότι οι δικοί μας πρόγονοι συμπεριφέρθηκαν πολύ καλύτερα από ό,τι οι Λακεδαιμόνιοι προς τις φορολογούμενες πόλεις. Πρώτα πρώτα έκαναν αυτό οι συμμαχικές πόλεις όχι ύστερα από δική μας διαταγή αλλά με δική τους απόφαση, όταν μας παραχώρησαν την ηγεμονία στη θάλασσα. [68] Εξάλλου, πλήρωναν τον φόρο όχι για τη δική μας σωτηρία αλλά για τη δημοκρατία και την ελευθερία τους και για να μην πέσουν, σε περίπτωση εγκαθίδρυσης ολιγαρχίας, σε συμφορές τόσο μεγάλου μεγέθους, όσο ακριβώς την περίοδο των δεκαρχιών και της ηγεμονίας των Λακεδαιμονίων. Εξάλλου, δεν πλήρωναν τους φόρους από αυτά που διέσωσαν οι ίδιοι, αλλά από όσα είχαν χάρη σε μας. [69] Για όλα αυτά, αν είχαν έστω και λίγο μυαλό, θα έπρεπε να μας χρωστούν ευγνωμοσύνη. Γιατί, ενώ παραλάβαμε τις πόλεις τους άλλες εντελώς κατεστραμμένες από τους βαρβάρους, άλλες λεηλατημένες, τις οδηγήσαμε σε τέτοιο βαθμό ευημερίας, ώστε, παραχωρώντας σε μας μικρό μέρος των εσόδων τους, να μην υστερούν οι περιουσίες τους σε τίποτε σε σύγκριση με αυτές των Πελοποννησίων, που δεν πλήρωναν καθόλου φόρους.