Εργάτη ξύπνα! Δεν καλεί στον όρθρο η καμπάνα
της εκκλησιάς, σημαίνοντας κάποια τρανή γιορτή.
Κι ούτε πολέμου σάλπισμα βροντοφωνεί τη διάνα
άγριας σφαγής, ορίζοντας την ώρα την φριχτή.

Μια άλλη φωνή σε προσκαλεί στο μέγα πανηγύρι,
που στήνουν πλούσιο σήμερις η Φύση κι η Ζωή.
Εργάτη ξύπνα! Της χαράς εμπρός σου το ποτήρι,
πάρε και πιέτο, δύναμη ν’ αντλήσεις κι άγια ορμή.

Τόσον καιρό σε τυραννεί η φτώχια, το μαράζι,
η Αδικιά κι η Πρόληψη οχιές φαρμακερές.
Το Δίκιο, σ’ άγριου δράκοντα τα νύχια, έρμο σπαράζει.
Τους κόπους σου, άλλοι χαίρονται. Σε, δέρνουν συμφορές.

Εργάτη ξύπνα! Φτάνει πια η ντροπή κι η δυστυχιά.
Της Φύσης σήμερα η γιορτή για σένα ξημερώνει.
Με το βαρύ σου πάτημα σύντριψε την οχιά
που το αίμα σου τόσον καιρό ρουφάει και ναρκώνει.

Τάκης Σαρακηνός, «Το τραγούδι της Πρωτομαγιάς», αναδημοσίευση από την εφημερίδα Εργάτης, 01/05/1910, στο Νίτσα Κολιού, Οι ρίζες του εργατικού κινήματος και ο “εργάτης” του Βόλου, Οδυσσέας, Αθήνα 1988.