Ποιος που θαρρεύεται στο νου μπορεί να παινέσει της Λίνδου τον κάτοικο, τον Κλεόβουλο, που στα αστέρευτα ποτάμια και στα λουλούδια τ᾽ ανοιξιάτικα και στου ήλιου τη φλόγα και της χρυσής σελήνης και στης θάλασσας την ταραχή έβαλε αγνάντια τη δύναμη της στήλης; γιατί όλα είναι πιο αδύνατα απ᾽ τους θεούς· την πέτρα όμως και ανθρώπινες παλάμες τη σπάζουν. Άμυαλου ανθρώπου τούτη η γνώμη.