Μέσα στους συντοπίτες του κανείς, άμα πεθάνει,

δεν είναι πια αξιοσέβαστος μηδέ και ξακουσμένος·

και πιο πολύ του ζωντανού ζητάμε την αγάπη

οι ζωντανοί· κι όσο γι᾽ αυτόν, που έχει πεθάνει, πάντα

πάνε όλα στο χειρότερο.

Τους νεκρούς δεν τους ψηφάνε, λησμονιέται η δόξα τους,

και την εύνοια κυνηγούμε, ζωντανοί, του ζωντανού·

σαν πεθάνεις, σου φορτώνουν όλα τότε τα κακά.

Στους συντοπίτες σεβαστός και ξακουστός δεν είναι όποιος πεθάνει.

Του ζωντανού είναι τ᾽ όφελος περσότερο που κυνηγάει ο ζωντανός.

Όσο γι᾽ αυτόν που πέθανε, παν όλα και πάντα στο χειρότερο.