Ψυχή, ψυχή, που δύσκολες σε συνταράζουν έγνοιες,

ορθώσου και γυρίζοντας προς τους εχτρούς το στήθος

υπερασπίσου, αφού γερά τη θέση σου κρατήσεις

μες στα καρτέρια των εχτρών. Κι αν ίσως και νικήσεις

να μην καυχιέσαι φανερά· μήτε να κλαις στο σπίτι,

πέφτοντας χάμου, αν νικηθείς. Παρά να χαίρεις λίγο

για τις χαρές και στα κακά να μην πολυλυπάσαι.

Και ξέρε τους ανθρώπους ποιος ρυθμός τους κυβερνάει.

Α καρδιά, καρδιά, σε πάθια βράζεις μέσα αγιάτρευτα·

πρόβαλ᾽ έξω και το στήθος κράτα ενάντια στους οχτρούς·

όπου αντίπαλοι καρτέρι στήνουν, ρίζωσε γερά·

αν νικήσεις, τη χαρά σου μην τη δείχνεις φανερά·

αν νικήσουν, στη γωνιά σου σωριασμένος μη θρηνείς·

χαίρου στα καλά και πόνα στα δεινά, μα υπερβολές

όχι· νιώσε ποια παλίρροια τους ανθρώπους κυβερνά.

Καρδιά καρδιά μου, που σε ταράζουν αγιάτρευτες συμφορές,

μάζεψε τις δυνάμεις σου κι αντιμετώπισε τον εχθρό προτάσσοντας

τα στήθη σου. Με σταθερότητα δέξου τον αγώνα με τον εχθρό σώμα με σώμα.

Αν νικήσεις μη δείξεις τη χαρά σου δημόσια

κι αν νικηθείς μη ριχτείς στο πάτωμα του σπιτιού σου κλαίγοντας.

Να χαίρεσαι στη χαρά και να λυπάσαι στη λύπη,

αλλά όχι υπερβολικά. Προσπάθησε να καταλάβεις το ρυθμό που κυβερνά τους ανθρώπους.