Να μη πεις για τίποτε «όρκο παίρνω πως δε γίνεται,

είν᾽ ανέλπιστο, είναι θάμα», μια κι ο Δίας, που είν᾽ ο γονιός

των Ολύμπιων, το φως του ήλιου το ᾽σβησε, και νύχτωσε

μέρα μεσημέρι· κι όλοι απ᾽ το φόβο κέρωσαν.

Όλα πιστευτά είναι κι όλα καρτεράτε τα λοιπόν.

Να μην παραξενευτείτε, μήτε αν δείτε κάποτε

τα δελφίνια και τ᾽ αγρίμια τις μονιές ν᾽ αλλάζουνε·

των θεριών να τους αρέσει το πολύβουο κύμα, εκεί

να βοσκούν, και τα δελφίνια να χωθούνε στο βουνό.

Πράγμα δεν είναι ανέλπιστο κανένα ούτ᾽ έξω απ᾽ όρκο,

μηδέ τίποτε αλλόκοτο στον κόσμο, αφού ο πατέρας

των Ολυμπίων έκρυψεν, ο Δίας, το φέγγος του ήλιου

που ᾽λαμπε, κι έφερε νυχτιά καταμεσής της μέρας

—κι ω! κρύος ιδρώτας έκοψε τρομάρας τους ανθρώπους.

Γι᾽ αυτό όλα πια πιστεύτε τα κι όλα παντέχετέ τα

και μη παραξενεύεστε κοιτώντας, αν αλλάξουν

με τα δελφίνια τα θεριά μονιές, κι αυτά αγαπήσουν

απ᾽ τη στεριά περσότερο τα βροντερά τα κύματα

κι εκείνα βρούνε το βουνό γλυκό για να βοσκήσουν.