[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Katha Pollitt
Άλκηστις
Μετάφραση: Αθανασία Μαργώνη
Όταν επέστρεψε, τα πράγματα συνέχισαν σχεδόν όπως πριν.
Οι υπηρέτες αμέσως είπαν ότι είχε αδυνατίσει πολύ,
έφτιαξαν τσάι και την έβαλαν να ξαπλώσει κι έκλεισαν την πόρτα—
«Κοιμήσου τώρα!» Κανείς δεν τη ρώτησε πού είχε πάει.
Πού είχε πάει; Τι σήμαινε εκείνη η μεγάλη πτώση
από την οποία ξύπνησε ξαφνιασμένη, έκπληκτη; Ο έρωτας ήταν ένα όνειρο.
Αλλά όταν τον είδε προβληματισμένο, διστακτικό
να πλησιάζει το κρεβάτι της, τι νόημα είχε να του πει
ότι δεν ήταν αυτός που την είχε παρακινήσει, αλλά ο δικός της πόθος
να σπάσει, να ανοίξει, να καεί με τη φλόγα του έρωτα;
Δεν μίλησε. Συνέχισε τη ζωή της, την αναλωμένη,
για χρόνια. Και κανείς δεν είδε, τέτοια ήταν η χάρη της,
πως όταν περπατούσε δεν την ακολουθούσε σκιά
και στον καθρέφτη κανένα πρόσωπο δεν συναντούσε το δικό της.
Katha Pollitt. 1976. "Alcestis". Poetry July 1976: 212. Μετάφραση: Αθανασία Μαργώνη, Θεσσαλονίκη: ΚΕΓ, 2016.
