Κωνσταντίνος Ερμονιακός

Ιλιάδος Ραψωδίαι ΚΔ (Ιλιάς ή Μετάφρασις ιστορίας τινός αρμοδίας προ Ομήρου…)

(αποσπάσματα)

ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΣΙΓΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ

[...]

ϟ΄. Όρα τον θάνατον του Πατρόκλου το πώς εσυνέβη

Πάλιν τρις γαρ μετά τούτου
εφορμά κατά των Τρώων
ο τε Πάτροκλος εκείνος,
και πολλούς άνδρας γαρ κόπτει
μετά λόγχης και φασγάνου.
Είτα και το τέλος ήλθεν
του αριστοτέρου τούτων,
του καλού γαρ του Πατρόκλου.
Και κυκλώσαντες τα πλήθη
των αριστοτέρων Τρώων,
πρώτον μεν η κόρυς πίπτει,
ήγουν το κασίδιν τούτου,
και το δόρυ συνετρίβη·
και το σάκος τούτου δράσσουν
εκ τας χείρας γαρ εκείνου,
και τα μέλη του χαλώσιν·
ο γαρ Έφορβος εν δόρυ
ο υιός γαρ ο του Πάνθου
πλήττει τούτον εν τω ώμω,
και δειλίασας εκφεύγει
εκ τον πόλεμον αυτίκα·
και βλεψάμενος ο Έκτωρ
την δειλίαν του Πατρόκλου,
φθάνει τούτον εν συντάξεις,
κ’ έτρωσεν εν τη λαπάρα
μετά λόγχης της κρατούσης·
κ’ έπεσεν χαμαί γαρ κάτω,
και κατέσφαξεν αυτόν γαρ.
Και Μενέλαος ιδόντα
τον τε Πάτροκλο θανέντα,
μετά της ασπίδος τρέχει
και του δόρατος εκείσε,
υπό του νεκρού παρέστη·
και ο Έφορβος εκ Τροίας
έδραμεν εις τον θανέντα·
τον Μενέλαον φωνάζει·
«άφες του νεκρού τα όπλα,
πρώτον γαρ εμού κανείς γαρ
εις αυτόν ουκ εδυνήθη
τρώσιν εν τω δέμα ποίσαι·
κ’ έβγα ᾿κ τούτον, ίνα λάβω
δόξαν εκ στρατείας πάσης,
μήπως πλήξω γαρ και σένα
και εξάξω την ψυχήν σου.»
Και Μενέλαος στραφέντα
προς τους ιδιούς γαρ λέγει·
«ούτε κάπρος, ούτε λέων,
ούτε πάρδαλος, ου τίγρις
ή κορκόνδειλος τροχίλος
την αλαζονείαν έχει
ως ο Έφορβος ετούτος,
ο υιός γαρ ο του Πάνθου.»
Και Μενέλαος στραφείς γαρ
επεφώνησεν ετούτον·
«υποχώρησον, σοι λέγω,
ίνα γουν υγής υπάγης
εις την χώραν την ιδίαν.»
Και ο Έφορβος αυτίκα
ούτως γαρ ανταπεκρίθη·
«την εκδίκησιν εκδώσεις,
άμε μετ’ εμέν ενθάδε.»
Τηνικαύτα την ασπίδα,
λέγοντα τον λόγον τούτον,
του Μενέλαου εκπλήττει·
και Μενέλαος εκπέμπει
προς τον Έφορβον την λόγχην,
τον τε στομαχόν ευρίσκει
και διαμπερές υπάγει,
κ’ έπεσεν νεκρός γαρ άμα.
Είτα γουν τα όπλα τούτου
ο Μενέλαος λαμβάνει·
τηνικαύτα γαρ ο Έκτωρ
προς Μενέλαον υπάγει,
και Μενέλαος στραφέντα
προς τον Αίαντα γαρ τρέχει.

ϟα΄. Όρα όταν απήρεν ο Έκτωρ τα άρματα του Αχιλλέως εκ το πεφονευμένον σώμα του Πατρόκλου

Και τα του Πατρόκλου όπλα,
τά γαρ Αχιλλέως ήσαν
κατεσκύλευσν ο Έκτωρ·
και δραμών ο Αίας άμα
’ς το νεκρόν σώμα Πατρόκλου
εν ασπίδι γουν καλύψας,
ως γαρ λέων γαρ ιστήκει,
εις τους ίδιους τους σκύμνους,
περιφύλαττεν εκείνον·
και στρεψάμενος ο Γλαύκος
προς τον Έκτοραν γαρ λέγει·
«τί φοβείσαι γαρ τον Αίαν,
και την μάχην δειλιάζεις;»
Και στρεψάμενος ο Έκτωρ
έφη προς αυτόν τοιαύτα·
«των απάντων γαρ Λυκίων
φρονιμώτερον σ’ εκράτουν·
εμεψάμην δε σε πάνυ
ότι λέγεις γουν την μάχην
περιφόβημαι γαρ πάνυ
και τον Αίαντα δειλίω·
ου γαρ έστιν τούτο, φίλε,
αλλ’ η του θεού βουλή γαρ
κρείσσων των ανθρώπων έστιν·
ως γαρ ισχυρόν ταράσσει
και φοβεί και τολμητέας,
και τους βασιλείς δειλαίνει
κ’ εν ετέροις γουν θρασύνει·
αμή δεύρο γαρ πλησίον
και βλεψάμενος να ίδης
τους πολλούς γαρ προθυμούντας
τους εχθρούς τους μαχομένους
πώς γαρ μέλλω παραπέμψαι.

ϟβ΄. Όρα όταν ηρματώθην ο Έκτωρ τα άρματα του Αχιλλέως κ’ εις τον πόλεμον εξέβη

Και στραφείς εν τη Τροιά γαρ
απεξέβαλεν τα όπλα
τά εφόρει γαρ εκείνος
και του Αχιλλέως άμα
επενδύθηκεν αυτίκα·
είτα μετ’ οργής μεγάλης
και με προθυμίας πάσης
εις τον πόλεμος υπάγει·
κ’ εις την μάχην γαρ τους Τρώας
τους καλούς γουν αριστέας
παρεκίνει μετ’ εκείνον.

[...]

ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΧΙ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ

[...]

ριη΄. Περί την έκστασιν ην έπαθεν ο Αίας από της λύπης των αρμάτων του Αχιλλέως.

Και βλεψάμενος ο Αίας
την παρατροπήν γαρ ταύτην,
επληρώθην εις οργήν γαρ
και μετά θυμού κινείται
κατ’ αυτών των εναντίων,
κ’ εις μανίαν μετετράπη·
φάσγανον νυκτός γαρ μέσης
εκ τε της σκηνής αρπάσας
εισπηδά μέσον της ποίμνης.
δίκην γαρ θηρός αγρίου
επιπίπτει τοις προβάτοις,
α εκ των λαφύρων είχαν
Έλληνες προσσυναγμένα
σφάττων, αφειδώς ραχίζων,
ώστε των Ελλήνων πλήθη·
συλλαβών γαρ κρίους δύο,
τον τε άλλον ευμεγέθους,
τον μεν έν’ Ατρείδην λέγει,
τον δε άλλον γαρ Δυσσέαν·
ως γαρ ισχυρούς γαρ δήσας
μετά λούρων γαρ βοείων
αφειδώς καταμαστίζει,
και κατατεμών τας γλώσσας,
και κολάσεις βαρυτάτας
ήθελε να τους κολάση.
Αιφνιδίως δ’ εκ του πάθους
εκνηφθείς εκ της μανίας
το δεινόν ορά της μήνης
την τε των προβάτων πτώσιν·
θέλων δε περικαλύψαι
την του πάθους γαρ αισχύνην,
θάνατον αντί ζωής γαρ
επροέκρινεν ατίμου.

[...]

ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΨΙ ΣΤΟΙΧΕΙΟΥ

[...]

ρκε΄. Περί όταν απήρεν ο βασιλεύς Αγαμέμνων του Πριάμου την θυγατέραν, την Κασσάνδραν, και υβρίστην εκ τους πάντας

Βασιλεύς ο Αγαμέμνων
την Κασσάνδραν γουν λαμβάνει
Έκτορος την αυταδέλφην,
του Πριάμου την θυγάτηρ,
την προφήτιδα και μάντιν,
την ωραίαν και φρονίμην,
την καλήν ονειροπόλον,
ίνα παρακοίτιν έχη
αντί κόρης Χρυσήδος,
και υβρίστηκεν εις τούτο.
Έννομος του γάμου μίξις
παρ’ ανθρώποις γαρ τιμάται,
και παρά θεού γαρ δόξαν·
των δ’ εν ηδονή προς χάριν
και προς νόθας συνουσίας
θάνατον ενδείται ταύτα
κ’ εν ανθρώποις ατιμίαν·
λογισμού φιλοσοφούντος
αφροδίσιον γαρ βέλος
ουδαμώς άπτεται τούτον·
και την ύβριν των ανθρώπων
εις ουδέν γαρ ελογίσθην
βασιλεύς ο Αγαμέμνων
εκ της ερωτοληψίας.
[...]

Κωνσταντίνος Ερμονιακός. 1890. Ιλιάδος Ραψωδίαι ΚΔ. Στο Bibliothèque grecque vulgaire. Tόμος Ε΄. Επιμ. Émile Legrand. Παρίσι: Maisonneuve.