[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Katha Pollitt
Η Πηνελόπη γράφει
Μετάφραση: Αγγέλα Καστρινάκη
Στο σπίτι μου υπάρχει μία θέση για το κάθε τι:
ένα ράφι για τα μπλε φλιτζάνια, ένα για τα
φλιτζάνια
με τα λουλουδάκια,
ένα κουτί για κομματάκια από κλωστή —
Ω, ήμουν τρελή να παραγγείλω χρόνια
όμοια με μαχαίρια σε συρτάρι!
Τώρα αυτά τα σκοτεινά κελάρια,
οι ντουλάπες, τα μπαούλα, με μπερδεύουν, με
τρομάζουν.
Ένας βαρύς ανήμερος θυμός
χάνεται εκεί μέσα και βρυχάται σαν τη θάλασσα.
Τα κρατώ κλειδωμένα. Σύζυγε,
στους μακρινούς ωκεανούς σου
νησιά υψώνονται για να σε σώσουν, ξαφνικά,
γαλανά,
θαυμαστά σαν δελφίνια.
Και κάθε φορά σκέφτεσαι, «Γιατί όχι; Είμαι
νέος, είμαι νέος!
Είναι σωστό που συμβαίνουν τέτοια πράγματα.»
Ενώ εγώ —ούτε ωραία
ούτε νέα,
μια γυναίκα συνηθισμένη—
γιατί να νοιάζομαι στο κάτω κάτω αν έρθεις
πίσω;
Για χρόνια καθόμουν στο παράθυρο – εκείνοι οι
άντρες
στης κουζίνας το τραπέζι.
Μη με ρωτάς γιατί σχεδιάζω
να συνεχίσω αυτό το ψέμα. Οι γείτονές μου
συνωστίζονται για να κοιτάξουν
την ευρηματική δουλειά μου επί του αργαλειού,
ανδρόγυνο που ποζάρει τόσο ευπρεπώς,
τόσο γλυκά ανάμεσα στα ρόδα. Ουδείς φαντάζεται
με πόση τρυφερότητα σχεδόν
με τί χαρά κάθε νύχτα καταστρέφω.
Ξεσκίζω, κόβω. Τα δάχτυλα ματώνουν. Κι έπειτα
μέσα στην εγκατάλειψή μου ονειρεύομαι
ότι γκρεμίζω ολόκληρο το σπίτι.
Αγγέλα Καστρινάκη. 2017. Η Πηνελόπη και οι μεταμορφώσεις της. Τέλη 19ου - αρχές 20ού αιώνα. Υπό έκδοση στις Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.
