[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Γιάννης Ρίτσος
Το μυστικό της επιτυχίας
Χρόνια και χρόνια παραγνωρισμένος, ολομόναχος. Το ’ριξε, τέλος,
στις νεκρικές ληκύθους, μελανές, ερυθρές, λευκές προπάντων·—
ήξερε πως καθένας έχει τους νεκρούς του, κι ήξερε ακόμα
πως με την έννοια του θανάτου προστατεύονται όλοι
απ’ την εχθρότητα των άλλων κι απ’ τις ίδιες τους επιθυμίες.
Μ’ αυτό το πνεύμα τώρα εργάστηκε. Και πέτυχε γρήγορα.
Δοξάστηκε, πλούτισε, γράφτηκε τ’ όνομά του στη στήλη των ηρώων. Ωστόσο
το μυστικό του της επιτυχίας δε βρισκόταν σ’ αυτό. Πάνω στις νεκρικές ληκύθους
εχάραζε τα πιο όμορφα γυμνά νεανικά κορμιά, σε στάσεις
ερωτικές και, κάποτε, προκλητικές. Αλλά η διάχυτη
μελαγχολία του θανάτου έδινε στους αγοραστές και θαυμαστές του ένα πρόσχημα
για ν’ αποφεύγουνε, κι αυτός κι εκείνοι, σχόλια τρίτων, κακεντρέχειες κι υποψίες.
Αθήνα, 3.IV.67
Γιάννης Ρίτσος. 1989. Ποιήματα Θ΄ (1958-1967). Αθήνα: Κέδρος.
