[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Γιάννης Ρίτσος
Ευρύλοχος
Αν είχαμε κι εμείς την εύνοια των θεών, κι αν μας χαρίζαν
εκείνο το βοτάνι με τη μαύρη ρίζα και με τα λουλούδια
τα γαλατένια, μη σε πιάνει κακό βάσκανο
μήτε ραβδί γυναίκας, — ποιός, στα σίγουρα, δε θα τραβούσε
τη σπάθα του, και ποιός θα κάθονταν δω κάτου, στα καράβια,
μόνος και χολωμένος, να σκαλίζει στην καρίνα χελιδόνια
ή και τα νύχια του, με το σουγιά του; Ποιός δε θα ’μπαινε
μες στο λουτρό, να τονε σαπουνίζουνε, να τον αλείφουν λάδι οι δούλες,
να τον παγαίνουν στα μεταξωτά σεντόνια της κυράς τους
και στα μεταξωτά βυζιά της; Κι ύστερα σου λέει ο άλλος:
δειλοί, απερίσκεφτοι, και πάνω απ’ όλα «τα γουρούνια».
Γιάννης Ρίτσος. 1966. Μαρτυρίες. Σειρά δεύτερη. Αθήνα: Κέδρος. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Γιάννης Ρίτσος. 1989. Ποιήματα Θ΄ (1958-1967). Αθήνα: Κέδρος.
