[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Γιάννης Ρίτσος
Συνέπειες
Στ’ αποχαιρετιστήριο δείπνο, μέθυσε με την παρέα του, (κανείς τους
πιο πάνω από είκοσι χρονώ). Μετά τα μεσάνυχτα,
πήραν τους δρόμους με δαφνόκλωνα, κισσούς, κιθάρες
κι αποκεφάλισαν τ’ αγάλματα. Τα ξημερώματα
έφυγε για τη Σικελία. Η δίκη του έγινε όσο έλειπε.
Ομόφωνα σε θάνατο. Κι ύστερα η προδοσία, η ήττα,
οι αιχμάλωτοι που πέθαιναν στα λατομεία (κάπου εφτά χιλιάδες)
κι η Σπάρτη να τον υποδέχεται με δάφνες. Ξέραμε καλά
πόση πικρία κρυβόταν κάτω απ’ την αλαζονεία του· — θα του ’λειπε η Αθήνα·
και της Αθήνας, θα της έλειπε το κάλλος του στην Αγορά και στο Στίβο.
Σάμος, 5.VIIΙ.64
Στον συγκεντρωτικό τόμο: Γιάννης Ρίτσος. [1989] 1998. Ποιήματα Ι΄ (1963-1972). 2η έκδ. Αθήνα: Κέδρος.
