Εξώφυλλο

Νόστος:

Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία

Μνήμη Δ. Ν. Μαρωνίτη

[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]

Τάκης Βαρβιτσιώτης

Η αποθέωση του Ορφέα


Ποτέ του δε φοβήθηκε το θάνατο
Περνούσε πάντα ανέπαφος
Ανάμεσ’ από τους καθρέφτες
Σε μιαν άλλη χώρα
Στη χώρα των θαυμάτων
Για ν’ ανταμώσει την Ευρυδίκη
Κι απίθωνε κάθε χρονιά
Το κατασπαραγμένο σώμα του
Σ’ έναν κοιτώνα νυφικό
Να ξανανθίσει

Άρχοντας των γαλάζιων κρίνων
Τη φωνή του δάνειζε στις πέτρες
Στα φυτά
Σε όλα τ’ άψυχα
Κι όλο ξεδίπλωνε
Του μυστηρίου τα φτερά
Μες στις αβύσσους τ’ ουρανού
Ή στην πολύφλοισβη τη θάλασσα
Και με τη λύρα την εφτάχορδη
Σταματούσε
Τα σκληρά διαμαντένια βήματα
Του θανάτου

Γιε του Απόλλωνα εσύ
Ασύγκριτε Ορφέα
Με τα ξανθά σου τα μαλλιά
Στεφανωμένα υάκινθους
Και με την εύμολπη λαλιά σου
Με τα γαλάζια μάτια σου
Όπου ενδημούν
Του ήλιου τα φιλιά
Τα φίλτρα της σελήνης
Εχθρέ του ερέβους ακατάβλητε
Που αψήφησες τον Άδη
Του φωτός εραστή
Που ανέβηκες πολύ ψηλά
Στο απρόσιτο άντρο του κεραυνού
Στην έπαλξη των ανέμων
Ανάσυρε το πέπλο το αστροκεντημένο
Και τον υμέναιο ετοίμασε τον θαυμαστό
Ο ουρανός να σμίξει με τη γη
Και ν’ ακουστεί ξανά η πιο μυστική
Των πραγμάτων μουσική

Με σκόρπια όλα τα μέλη σου
Στ’ άγρια κύματα παραδομένα
Καλείς ακόμα την Ευρυδίκη
Και με τη λάμψη ενός πυρσού
Ξαναπροβάλλει η πένθιμη μορφή σου
Στενάζουν τα ποτάμια τα βουνά
Απ’ τις χορδές της λύρας σου
Και φέγγει αμάραντη
Η μνήμη τ’ ουρανού

Ευοί! Ευοί!
Ας ξανανθίσουν τώρα οι νάρκισσοι
Στης Κασταλίας την πηγή
Ευοί! Ευάν!
Ας λάμψει το άγιο φως
Των ελευθερωμένων ψυχών
Έξω απ’ τον κύκλο των γεννήσεων
Έξω απ’ τον κύκλο των αστερισμών
Ας λάμψει ο ήλιος
Ο μέγας ήλιος
Της αιώνιας αλήθειας
Ο επουράνιος έρωτας
Κι εσύ ένας θεός αληθινός
Παρόμοιος πάντα με τον εαυτό σου
Να ’ρθεις ξανά πάνω στο άρμα σου
Που θα το σέρνουν κύκνοι

Ευοί! Ευοί!
Δεν πέθαναν ακόμα οι θεοί
Δεν πέθανε η ομορφιά
Ούτε η αθωότητα
Ούτε κι ο έρωτας
Σ’ αυτόν τον κόσμο
Ευοί! Ευάν!
Δεν πέθανες Ορφέα.

Τάκης Βαρβιτσιώτης. 2003. Ποιήματα (1941–2002). 2η έκδ. Αθήνα: Καστανιώτης.