Στέλιος Λύτρας

Μυθολογία

(απόσπασμα)

[...]

Στα καταστρώματα των ατραπών ο Ορέστης συντριμμένος, τρωτός, κατατρύχεται από Άρπυιες τροπικές. Μέμνησο λουτρῶν οἷς ἐνοσφίσθης. Η Αθηνά, όμως, λευκή, θα φέρει το φως κρησαρισμένο μέσα από τα φύλλα της ελιάς, και οι Άρπυιες θα γίνουν σεπτές Ευμενίδες και θα σμίξουν με μαρμάρινους έφηβους που θα ζουν στ’ ακρωτήρια των νησιών εις τον αιώνα

Ποιός είδε, ποιός ξέρει το χρώμα των κύκνων του Νότου

Η νύχτα έγινε πάμφωτος περιστεριώνας, ποιός θα εξιχνιάσει τη σιωπή των άστρων;

Τί απέγινε ο Ορέστης;

Τα παιδιά μας τα πήραν στην Τροία και χάθηκαν όλα. Κι η Σοφία της οδού Αθηνάς καταμεσής στα σκουπίδια περίμενε τον Άγγελο νά ’ρθει, λευκός, ως ο Θάνατος.

Στέλιος Λύτρας. 1988. Σελίδες από το μυστικό ημερολόγιο του Τοξότη. Αθήνα: Ίκαρος. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Στέλιος Λύτρας. 2000. Τα Ποιητικά. Αθήνα: Πατάκης.