[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Κική Δημουλά
Γιαλό γιαλό
Φεγγάρι ρυμουλκεί κρουαζιερόπλοιο
κάτασπρο φουσκωτό, δαντελωτά παραθυράκια
κεντημένο σα νυφικό φυγής γεροντοκόρης
με ρυμουλκούμενο νυμφίο.
Με την ευκαιρία
ανασηκώνομαι στις μύτες των καιρών
εδώ, στις επιχωματώσεις των κυμάτων
να ανελκύσω όλα εκείνα τα ταξίδια
τα επιβατηγά
που φόρτωσα με θέλω και με κάρβουνο.
Ταξίδια επιβατηγά
με σένα με σένα μαζί σου με σας
ανάλογα πού φύσαγε ούριος αχυρώνας.
Με σένα ευγενέστατε ιππότη, αντικατοπτρισμέ.
Μαζί σου επιθυμία παράνομη — λαθροκυνηγός
του άγριου εαυτού σου.
Αν και θεαματικά εξοπλισμένη
με τα πιο τέλεια περισκόπια αιθρίας
θέλησα να φύγω και μαζί σας σύννεφα
—είσαστε τότε μόνο πειραχτήρια της μορφής σας—
φοβέρες για να τρώνε το φαΐ τους
οι ανόρεχτες ελπίδες —όλο κρυφοτρώνε—
περαστικές φωλιές
για να κλωσάει η βροχή τη μουσική της.
Και με σένα Ευρυδίκη.
Αλλά τί λογικός εκείνος ο Ορφέας.
Ούτε μια φορά δεν γύρισε να κοιτάξει πίσω
η ανυπομονησία του.
Ω μύθοι, περούκες τόσο φυσικές
για φαλακρούς ανέμους.
Και μαζί σου απόβροχο, αλητάκι της όσφρησης.
Όλο να ετοιμάζει η μυρωδιά τις βαλίτσες μου
κι εσύ να ερωτοτροπείς με την απόσβεσή σου.
Α, τί ταξίδι φόρτωσα
γεμάτο περιπέτεια μαζί σου Ελευθερία.
Θα πηγαίναμε στη ζούγκλα σου, βαθιά
να κυνηγήσουμε άγριες αλυσίδες.
Όμως εσύ μακρύτερα απ’ το θρύλο σου δεν πας.
Μόνο εκδρομούλες μονοήμερες σε πανό και μέθη
— γιαλό γιαλό η υπενθύμισή σου.
Ωραία που θα φεύγαμε φοβιτσιάρες άγκυρες.
Τελικά μαζί σου.
Το πιο ανεμπόδιστο, φιλαπόδημο
αποθησαυριστικό ταξίδι αφοσιωμένο
μαζί σου το αποτόλμησα Ακατόρθωτο
κι ακόμα να τελειώσει.
Δαπανηρή ιδέα ο βίος.
Ναυλώνεις έναν κόσμο
για να κάνεις το γύρο μιας βάρκας.
Κική Δημουλά. 1988. Χαίρε ποτέ. Αθήνα: Στιγμή. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Κική Δημουλά. [1998] 2000. Ποιήματα. 3η έκδ. Αθήνα: Ίκαρος.
