LIDDELL & SCOTT
Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας
(Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος 2007)
Αποτελέσματα για: "Ἶρις"
- Ἶρις, -ιδος, ἡ, αιτ. Ἶριν, κλητ. Ἶρι· I. η Ίριδα, αγγελιαφόρος των θεών, σε Ομήρ. Ιλ. II. 1. ως προσηγορικό ἶρις, ἡ, ουράνιο τόξο, ίριδα, στον Όμηρ., όπως και στη Βίβλο, αποτελεί σημάδι προς τους ανθρώπους, δράκοντες..., ἴρισσιν ἐοικότες ἅς τε, Κρονίων ἐν νέφεϊ στήριξε τέρας μερόπων ἀνθρώπων, σε Ομήρ. Ιλ. 2. κάθε είδους φωτεινός κύκλος γύρω από σώμα που λάμπει, όπως κύκλος γύρω απ' τα μάτια της ουράς του παγωνιού, σε Λουκ. 3. το φυτό Ίριδα, σε Θεόφρ.
