LIDDELL & SCOTT
Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας
(Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος 2007)
Αποτελέσματα για: "ἔμπεδος"
- ἔμ-πεδος, -ον (ἐν, πέδον), I. αυτός που βρίσκεται στο έδαφος, ακίνητος, άκαμπτος, ακλόνητος, ασάλευτος, στέρεος, σε Όμηρ.· λέγεται για γεγονότα, βέβαιος και σίγουρος, δεδομένος, αδιάσειστος, σε Ομήρ. Οδ. 2. λέγεται για χρόνο, διαρκής, συνεχής, αδιάκοπος, μόνιμος, σε Όμηρ. II. ουδ. ἔμπεδον ως επίρρ., μένειν ἔμπεδον, σταθερά, σε Ομήρ. Ιλ.· θέειν ἔμπεδον, συνεχές τρέξιμο, τρέξιμο χωρίς ανάπαυση, χωρίς διακοπή, στο ίδ.· επιτετ., ἔμπεδον αἰέν, στο ίδ.· ομοίως και σε πληθ., τίκτει δ' ἔμπεδα μῆλα, τα κοπάδια γεννούν τακτικά, ανελλιπώς, σε Ομήρ. Οδ.· επίσης σε Αττ. ποιητές, λέγεται για ασφάλεια ή βεβαιότητα, σε Σοφ.· αλλά συχνότερα, ἐμπέδως, σε Αισχύλ., Σοφ.
