Αποτελέσματα για: "ἀρετή"
Βρέθηκαν 2 λήμματα [1 - 2]
-
ἀρετή[ᾰ], ἡ (Ἄρης)· 1. ικανότητα, τελειότητα, υπεροχή σε κάθε τομέα· λέγεται ιδίως για τα προτερήματα ενός άνδρα, ανδρεία, γενναιότητα, εξαιρετική ικανότητα, αρετή, σε Όμηρ., Ηρόδ. [όπως το Λατ. vir-tus (αρετή) από το vir (άνδρας)]. 2. αριστοκρατική, ευγενική καταγωγή, σε Θέογν., Ευρ. 3. στην πεζογραφία, γενικά, δεξιότητα, ικανότητα, προτέρημα, υπεροχή σε οποιαδήποτε επαγγελματική ενασχόληση, σε Πλάτ. κ.λπ.· λέγεται για ζώα ή πράγματα, σε Ηρόδ., Αττ. 4. με ηθική υφή σημασία, καλοσύνη, ενάρετος και ηθικός χαρακτήρας, σε Πλάτ. κ.λπ.· επίσης, χαρακτηρισμός που αρμόζει σε ενάρετο άνθρωπο, έπαινος, φήμη, διάκριση, υπεροχή, σε Ευρ. κ.λπ. 5. ἀρετὴ εἴς τινα, υπηρεσία που έχει παρασχεθεί σε κάποιον, σε Ξεν.
-
ἁρετὴ[ᾱ], κράση αντί ἡ ἀρετή.
