LIDDELL & SCOTT
Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας
(Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος 2007)
Αποτελέσματα για: "σύνθεσις"
- σύνθεσις, ἡ (συντίθημι), I. το να θέτει κάποιος κάτι μαζί με κάτι άλλο, σύνθεση, σύνδεση, συνδυασμός, συναρμογή, σύνταξη, σε Πλάτ.· γραμμάτων συνθέσεις, δηλ. συλλαβές και λέξεις, σε Αισχύλ.· επίσης, λέγεται για τη σύνθεση, πλοκή συγγραφικού έργου, σε Ισοκρ. II. μεταφ., όπως το συνθεσία, συμφωνία, συνθήκη, σύμβαση, σύμφωνο, σε Πίνδ., Πλούτ. III. το Λατ. synthesis σήμαινε φορεσιά, αλλαξιά ρούχων, σε Μαρτιάλ.· ιδίως λεγόταν για τη χαλαρή, άνετη τήβεννο που φορούσαν οι Ρωμαίοι στα συμπόσια, στον ίδ.
