LIDDELL & SCOTT
Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας
(Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος 2007)
Αποτελέσματα για: "συνοικία"
- συνοικία, ἡ, I. = συνοίκησις, συγκατοίκηση· Παλλάδος δέξομαι ξυνοικίαν, να αποδεχθώ την πρόσκληση να συγκατοικήσω μαζί της, σε Αισχύλ. II. όμιλος ανθρώπων που ζουν μαζί, αποικία, κοινότητα, σε Πλάτ. III. 1. σπίτι στο οποίο ζουν πολλές οικογένειες μαζί, σπίτι που είναι διαιρεμένο σε διαμερίσματα, Λατ. insula, αντίθ. προς το οἰκία (σπίτι που κατοικείται από μία μόνο οικογένεια, μονοκατοικία), σε Θουκ., Ξεν. κ.λπ. 2. παρακείμενο οίκημα, παράσπιτο, παροικία, εξοχικό σπίτι, δωμάτιο που βρισκόταν έξω από το κυρίως σπίτι, σε Αριστοφ.
