LIDDELL & SCOTT
Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας
(Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος 2007)
Αποτελέσματα για: "μαντικός"
- μαντικός, -ή, -όν, I. 1. αυτός που προέρχεται από ή αναφέρεται σε μάντη ή στην τέχνη του, προφητικός, χρησμώδης, στους Τραγ. 2. ἡ μαντικὴ τέχνη, = μαντεία, ικανότητα για χρησμοδοσία, προφητεία, σε Σοφ.· ομοίως, ἡμαντική (χωρίς το τέχνη), σε Ηρόδ., Πλάτ. II. λέγεται για πρόσωπα, αυτός που έχει όψη προφήτη, οιωνοσκόπου, σε Πλάτ.· επίρρ. -κῶς, σε Αριστοφ.