LIDDELL & SCOTT
Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας
(Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος 2007)
Αποτελέσματα για: "κύντερος"
- κύντερος, -α, -ον, συγκρ. επίθ. σχημ. από το κύων, I. περισσότερο όμοιος με σκύλο, δηλ. περισσότερο αδιάντροπος, αυθάδης, σε Όμηρ.· περισσότερο απεχθής, πιο φρικτός, κύντερον ἄλλο ποτ' ἔτλης, σε Ομήρ. Οδ. II. υπερθ., κύντατος, -η, -ον, ο πιο αδιάντροπος, σε Ομήρ. Ιλ., Ομηρ. Ύμν.
