Γραφικό

LIDDELL & SCOTT
Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας

(Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος 2007)

Αποτελέσματα για: "κόλος"

Βρέθηκαν 3 λήμματα [1 - 3]
κόλος, -ον, βραχύς, κοντός, Λατ. curtus, σε Ομήρ. Ιλ.· λέγεται για βόδια, αυτός που έχει κοντά κέρατα ή αυτός που δεν έχει καθόλου κέρατα, σε Ηρόδ.· ομοίως, ὦκόλε, απευθυνόμενο σε τράγο, σε Θεόκρ.
κολοσσός, , Κολοσσός, λέγεται για τα τεράστια αγάλματα στους ναούς της Αιγύπτου, σε Ηρόδ.· γενικά, άγαλμα, σε Αισχύλ., Θεόκρ.· ο πιο διάσημος Κολοσσός ήταν αυτός του Απόλλωνα στη Ρόδο, εβδομήντα πήχεις ψηλός, φτιαγμένος στον καιρό του Δημητρίου του Πολιορκητή, σε Λουκ. (αμφίβ. προέλ.).
κολοσυρτός, , ποιητ. λέξη, οχλοβοή, ταραχή, θόρυβος, σε Ομήρ. Ιλ., Αριστοφ. (αμφίβ. προέλ.).