LIDDELL & SCOTT
Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας
(Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος 2007)
Αποτελέσματα για: "κοτέω"
- κοτέω, μτχ. παρακ. κεκοτηώς — Μέσ., κοτέομαι, Επικ. μέλ. κοτέσσομαι, γʹ ενικ. αορ. αʹ κοτέσσατο· (κότος)· κρατώ κακία σε κάποιον, με γεν. ἀπάτης κοτέων, οργισμένος με το τέχνασμα, σε Ομήρ. Ιλ.· απόλ., είμαι θυμωμένος, σε Όμηρ.
