LIDDELL & SCOTT
Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας
(Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος 2007)
Αποτελέσματα για: "κακότης"
- κᾰκότης, -ητος, ἡ (κακός), κακία· I. λέγεται για χαρακτήρα, ανανδρία, αδυναμία, δειλία, σε Όμηρ., Θουκ. 2. κακία, μοχθηρία, πανουργία, πονηρία, σε Ομήρ. Ιλ., Ηρόδ., Αττ.· κακότητι λειφθῆναι, απουσίασαν με κακή πρόθεση, σε Ηρόδ. II. λέγεται για κατάσταση, κακές συνθήκες, κακοδαιμονία, αθλιότητα, σε Ομήρ. Οδ., Ηρόδ.
