LIDDELL & SCOTT
Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας
(Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος 2007)
Αποτελέσματα για: "διαπρύσιος"
- διαπρύσιος[ῠ], -α, -ον (διαπεράω),· I. αυτός που διαπερνά, διαπεραστικός· ουδ. ως επίρρ., πρὼν πεδίοιο διαπρύσιον τετυχηκώς, ένας λόφος που εξέχει και τίθεται ανάμεσα στην πεδιάδα, σε Ομήρ. Ιλ. 2. λέγεται για ήχο, διαπεραστικός, ανατριχιατικός, οξύς, μεγαλόφωνος· ἤϋσεν διαπρύσιον, έβγαλε διαπεραστική κραυγή, στον ίδ. II. 1. έπειτα ως επίθ., λέγεται για ήχο, δ. ὄταβος, σε Σοφ.· κέλαδος, σε Ευρ. 2. μεταφ., δ. κεραϊστής, ολοφάνερος κλέφτης, σε Ομηρ. Ύμν.
