LIDDELL & SCOTT
Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας
(Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος 2007)
Αποτελέσματα για: "Μίνως"
- Μίνως[ῑ], ὁ, ο Μίνωας, γιος του Δία και της Ευρώπης, βασιλιάς της Κρήτης, σε Όμηρ., Ησίοδ. κ.λπ.· γεν. Μίνωος, σε Ομήρ. Οδ.· αιτ. Μίνωα, σε Όμηρ.· επίσης, γεν. Μίνω, σε Ηρόδ.· αιτ. Μίνων, σε Ομήρ. Ιλ. ή Μίνω, σε Ηρόδ. κ.λπ.· δοτ. Μίνῳ, σε Πλάτ.· επίθ. Μῑνώϊος, -α, -ον, Αττ. -ῷος, του Μίνωα, σε Ομηρ. Ύμν.
