ΠΑΡΟΔΟΣ

ΧΟΡΟΣ
Κοίτα καλά. Ποιός ήταν; Πού να ξέμεινε;
Πού γλίστρησε αποδώ, πού κρύφτηκε;
120Άπληστος λέω, απ᾽ όλους ο πιο άπληστος.
Το μάτι στύλωσε, ψάξε τριγύρω,
ρώτησε παντού.
Αλήτης είναι, κάποιος
αλήτης γέρος, σίγουρα όχι
125από τα μέρη μας. Αλλιώς δεν θα τολμούσε
απάτητο άλσος να πατήσει
ακαταμάχητων Παρθένων.
Που τρέμουμε εμείς και το όνομά τους να προφέρουμε,
περνούμε πλάι, δίχως καν να ρίχνουμε εκεί
130το βλέμμα μας,
άφωνοι, άλαλοι, και τις ευχές
κλειστό το στόμα μας τις αναδεύει.
Μα νά που τώρα κάποιος φτάνει
και φαίνεται καθόλου δεν τις σέβεται.
135Και μολονότι εγώ, γύρω στο τέμενος
τα μάτια μου στυλώνω, ακόμη
να τον εντοπίσω δεν μπορώ.
ΟΙ. Εγώ εκείνος, είμαι εγώ.
Βλέπω ακούγοντας, που λέει
ο λόγος.
140ΧΟ. Φριχτός αλίμονο να βλέπεσαι,
φριχτός αλίμονο ν᾽ ακούγεσαι.
ΟΙ. Σας ικετεύω, μη με βλέπετε παράνομο.
ΧΟ. Δία που διώχνεις το κακό, ποιός είναι αυτός ο γέρος;
ΟΙ. Ένας, φρουροί της χώρας, που
δεν στέκει πρώτη η μοίρα του
145στη λίστα της ευδαιμονίας.
Και το αποδείχνω· αλλιώς δεν θα σερνόμουν
με ξένα μάτια, μήτε και μ᾽ άγκυρα μικρή
μεγάλος θ᾽ αγκυροβολούσα.

ΧΟ. Μάτια τυφλά τα μάτια σου,
151ήσουν τυφλός από τη γέννα σου;
Ζωή αβίωτη, αλλά μακρόβια —
το πράγμα φαίνεται.
Όμως, όσο απ᾽ το χέρι μου περνά,
155δεν θα προσθέσεις κι άλλες καταραμένες βλάβες.
Γιατί, περνάς, το όριο περνάς. Όμως,
για να μην πέσεις σε λαγκάδι αλάλητο
και χλοερό, όπου σπονδή από κρατήρα
160υδροφόρο τρέχει, ανάμεικτο νερό με μέλι,
καλά φυλάξου, ξένε δύστυχε,
μετακινήσου, απομακρύνσου.
Μεγάλη η απόσταση που μας χωρίζει
165ακόμη· ακούς, πολύπαθε οδοιπόρε;
Αν θες ο λόγος σου να φτάσει
στη συντροφιά μας, βγες έξω από το άβατο
και μίλησε αποκεί που σ᾽ όλους είναι θεμιτό·
όμως πιο πριν κρατήσου αμίλητος.
170ΟΙ. Κόρη μου, πώς κάποιος σωστά μπορεί ν᾽ αποφασίσει;
ΑΝ. Πατέρα, πρέπει μ᾽ αυτούς τους ντόπιους
να συμπέσουμε· ας υπακούσουμε λοιπόν υποχωρώντας
στα οφειλόμενα.
ΟΙ. Πιάσε με τότε. ΑΝ. Να, σε πιάνω.
ΟΙ. Ξένοι, πιστεύω αλήθεια να μην αδικηθώ
175που σ᾽ εμπιστεύομαι κι αλλάζω θέση.