ΣΤΑΣΙΜΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

Ας ήμουνα κι εγώ εκεί,
1045όπου σε λίγο αντιμέτωποι οι εχθροί
σε πόλεμο χαλκόφωνο θα σμίξουν,
στου Πυθικού θεού την άκρη ή στην ακτή
που τη φωτίζουν ιερές λαμπάδες.
Όπου οι σεβάσμιες θεές μυστήρια
1050συντηρούν σεμνά για τους θνητούς,
που με χρυσό κλειδί τη γλώσσα τους
κλειδώνουν οι ιερείς του Ευμόλπου.
Εκεί κι εγώ φαντάζομαι, έμπειρο
1055τον Θησέα μαχητή, σε μάχη σμίγοντας
που θα κριθεί σ᾽ αυτούς τους τόπους,
τις δυο παρθένες αδελφές να συναντήσει,
αυτές που οι Θηβαίοι τις πήραν,
τη μια μετά την άλλη.

Εκτός κι αν πέρασαν της Οίας το λιβάδι
1060και τώρα προχωρούν στα δυτικά, στον χιονισμένο
βράχο στρίβοντας, κι επήραν δρόμο φεύγοντας,
ποιός θα προφτάσει πρώτος με τ᾽ άλογά τους,
με τα γοργά τους άρματα.
Δεν θα γλιτώσουν όμως, θα τους πιάσουν.
1065Είναι το μένος φοβερό και φοβερή
η παλικαριά των νέων του Θησέα.
Όλα τα χαλινάρια αστράφτουν, οι καβαλάρηδες
1070όλοι μαζί ορμούν τα φάλαρα κρατώντας, πιστοί
στην έφιππη Αθηνά, στον πελαγίσιο Ποσειδώνα, τον γιο
της Ρέας που ζώνει και τη γη.

Δρουν; Αδρανούν;
1075Κάτι μου λέει μέσα μου πως γρήγορα
θα πάψουν τα δεινά που υπέφεραν οι κόρες,
πάθη φριχτά από δικούς — της ίδιας φύτρας.
Ο Δίας θα δώσει τέλος, μέσα στη μέρα αυτή,
θα δώσει εκείνος τέλος.
Γίνομαι μάντης τώρα και προβλέπω
1080ένδοξο τον αγώνα.
Ας ήμουν περιστέρα, πιο γρήγορη
κι απ᾽ τον αγέρα, ψηλά πετώντας στα αιθέρια
νέφη, το μάτι μου το θέαμα να δει
αυτής της μάχης.

1085Ω Δία παντοκράτορα, ω Δία
παντεπόπτη, δώσε στους ενοίκους
αυτής της χώρας με επινίκιο σθένος
να τελειώσουν το κυνήγι αυτό,
κερδίζοντας το θήραμα.
1090Κι εσύ Αθηνά Παλλάδα, κόρη σεμνή
του Δία, άκουσε την ευχή μου.
Εύχομαι ακόμη ο θηρευτής Απόλλων,
μαζί κι η αδελφή του, που ελάφια ωκύποδα,
με δέρμα παρδαλό,
τη συνοδεύουν, ελάτε οι δυο σας
αρωγοί σ᾽ αυτή τη γη
1095και στους πολίτες της.