ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

[2.1.1] Ύστερα από τα γεγονότα αυτά ο Μέμνων, που είχε διοριστεί από τον βασιλιά Δαρείο διοικητής όλου του στόλου καθώς και ολόκληρης της παραλιακής ζώνης, με τον σκοπό να μεταφέρει τον πόλεμο στη Μακεδονία και την Ελλάδα, κατέλαβε τη Χίο που του παραδόθηκε με προδοσία· από εκεί έπλευσε στη Λέσβο και, επειδή οι Μυτιληναίοι δεν προσχωρούσαν σε αυτόν, υπέταξε τις υπόλοιπες πόλεις της Λέσβου. [2.1.2] Αφού τις κυρίεψε και προσορμίστηκε στη Μυτιλήνη, απέκλεισε την πόλη με διπλό φράγμα από τη μια θάλασσα ως την άλλη, κατασκεύασε πέντε οχυρωμένα στρατόπεδα και έτσι κυριάρχησε με ευκολία στη στεριά. Μερικά πλοία του φύλαγαν το λιμάνι της Μυτιλήνης, ενώ άλλα τα έστειλε στο Σίγρι, το ακρωτήριο της Λέσβου, όπου προσορμίζονται συνήθως τα εμπορικά πλοία που έρχονται από τη Χίο, τη Γεραιστό και τον Μαλέα. Έτσι επιτηρούσε τα πλοία που παρέπλεαν, ώστε δεν μπορούσαν πια να πάρουν καμιά βοήθεια από τη θάλασσα οι Μυτιληναίοι. [2.1.3] Στο μεταξύ όμως ο Μέμνων αρρώστησε και πέθανε, και ο θάνατός του έβλαψε τότε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο την υπόθεση του Μεγάλου Βασιλέως. Ο Αυτοφραδάτης και ο Φαρνάβαζος, ο γιος του Αρτάβαζου, εξακολούθησαν με μεγάλη επιμονή την πολιορκία· πεθαίνοντας ο Μέμνων ανέθεσε την εξουσία του στον Φαρνάβαζο που ήταν ανιψιός του, μέχρις ότου αποφασίσει για το ζήτημα αυτό ο Δαρείος. [2.1.4] Επειδή λοιπόν οι Μυτιληναίοι και από την ξηρά ήταν αποκλεισμένοι και από τη θάλασσα τους φρουρούσαν πολλά πλοία που ενεργούσαν αποκλεισμό, έστειλαν πρέσβεις τους στον Φαρνάβαζο και συνθηκολόγησαν μαζί του με τους εξής όρους: Να αποχωρήσουν οι μισθοφόροι στρατιώτες που τους είχε στείλει ο Αλέξανδρος, σύμφωνα με τους όρους της συμμαχίας τους· να καταργήσουν οι Μυτιληναίοι τις συνθήκες που είχαν συνάψει με τον Αλέξανδρο και να γίνουν σύμμαχοι του Δαρείου σύμφωνα με τους όρους της ειρήνης του Ανταλκίδα, που είχε γίνει με τον βασιλιά Δαρείο· να επιστρέψουν στην πόλη τους οι εξόριστοι και να πάρουν πίσω τη μισή περιουσία από εκείνη που είχαν, όταν εξορίστηκαν. [2.1.5] Με αυτούς λοιπόν τους όρους συνθηκολόγησαν οι Μυτιληναίοι με τους Πέρσες. Ο Φαρνάβαζος όμως και ο Αυτοφραδάτης, μόλις μπήκαν μέσα στην πόλη, εγκατέστησαν φρουρά και όρισαν ως φρούραρχό της τον Λυκομήδη τον Ρόδιο· τοποθέτησαν επίσης στην πόλη τύραννο τον Διογένη, που ήταν ένας από τους εξόριστους και εισέπραξαν χρήματα από τους Μυτιληναίους, από τα οποία άλλα άρπαξαν με βία από τους εύπορους πολίτες και άλλα επέβαλαν σε όλη την πόλη.
[2.2.1] Αφού τακτοποίησε τα ζητήματα της Μυτιλήνης, ο Φαρνάβαζος με τους ξένους μισθοφόρους έπλευσε προς τη Λυκία και ο Αυτοφραδάτης προς τα άλλα νησιά. Στο μεταξύ έστειλε ο Δαρείος τον Θυμώνδα, τον γιο του Μέντορα, για να παραλάβει από τον Φαρνάβαζο τους μισθοφόρους και να τους οδηγήσει στο εσωτερικό της Ασίας προς τον βασιλιά και συγχρόνως να υποδείξει στον Φαρνάβαζο να διοικεί αυτός όσα προηγουμένως διοικούσε ο Μέμνων. [2.2.2] Αφού λοιπόν παρέδωσε ο Φαρνάβαζος τους μισθοφόρους στον Θυμώνδα, έπλευσε προς τον Αυτοφραδάτη και τα περσικά πλοία. Μόλις συναντήθηκαν, έστειλαν δέκα πλοία με τον Πέρση Δατάμη στα νησιά των Κυκλάδων, ενώ οι ίδιοι με εκατό πλοία τους έπλευσαν προς την Τένεδο. Αφού προσορμίστηκαν στο Βόρειο λεγόμενο λιμάνι της Τενέδου, έστειλαν πρέσβεις στους Τενεδίους και τους διέταξαν να καταργήσουν τις συνθήκες που είχαν συνάψει με τον Αλέξανδρο και τους Έλληνες και να διατηρήσουν ειρήνη με τον Δαρείο, σύμφωνα με τους όρους που συμφωνήθηκαν ανάμεσα στον Δαρείο και τον Ανταλκίδα. [2.2.3] Αν και συμπαθούσαν οι Τενέδιοι περισσότερο τον Αλέξανδρο και τους Έλληνες, έκριναν όμως ότι προς το παρόν ήταν αδύνατο να σωθούν με άλλο τρόπο παρά μόνο αν προσχωρούσαν στους Πέρσες· γιατί ούτε και ο Ηγέλοχος, που τον είχε διατάξει ο Αλέξανδρος να συγκεντρώσει και πάλι ναυτικές δυνάμεις, δεν είχε ακόμη συγκεντρώσει τόσες, ώστε να ελπίζουν ότι θα μπορούσε σύντομα να τους φέρει κάποια βοήθεια. Με αυτόν λοιπόν τον τρόπο οι απεσταλμένοι του Φαρνάβαζου πήραν με το μέρος τους τους Τενεδίους, από φόβο μάλλον παρά με τη θέλησή τους.