Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Το ποίημα ανήκει στη συλλογή Τετράδιο Γυμνασμάτων, Β΄ (1976), που εκδόθηκε μετά τον θάνατο του Γιώργου Σεφέρη. Ανήκει στην ενότητα «Από τις Μέρες 1945-1951». Η αρίθμηση των αποσπασμάτων (δεκατέσσερα στον αριθμό) οφείλεται στον επιμελητή. Το ποίημα στο οποίο αναφέρονται οι «Νότες» είναι η «Κίχλη». Άλλωστε, αρκετοί από τους στίχους που διαβάζουμε εδώ θα βρουν στη συνέχεια τη θέση τους στην «Κίχλη». Σύμφωνα με τον Mario Vitti (1994: 177), «ο ποιητής καταγράφει τις "Νότες για ένα ποίημα (Μάης-Ιούνης)", ίσως με διάθεση αναψηλάφησης, για να δει με τι τρόπο θα μπορούσε να τις αξιοποιήσει, ουσιαστικά όμως με την πρόθεση να τις θέσει στη διάθεση των μελετητών, που θα ήθελαν να τις συγκρίνουν με την τελική μορφή της "Κίχλης"». Το ποίημα είναι ενδεικτικό του προσανατολισμού του Γ. Σεφέρη, ο οποίος μετουσιώνει ποιητικά την εφιαλτική εμφυλιακή εμπειρία. Είναι ένα ποίημα άμεσο και ανοιχτό, όπου ο ποιητής μιλάει χωρίς προσωπίδα, μέσα από τα ερείπια της καταστροφής. Στο πλαίσιο αυτό, η μοναδική αναφορά στον αρχαίο μύθο είναι η κραυγή του Ορέστη «Θυμήσου τα λουτρά που σε θανάτωσαν, πατέρα», η οποία παραπέμπει στον στίχο 491 των Χοηφόρων του Αισχύλου και στόχο έχει να υπογραμμίσει τη συνέχεια του πανάρχαιου δράματος (Βαγενάς, 1979: 262-263).