Η Αντιγόνη του Μπρεχτ του 1947, με τίτλο στα γερμανικά Die Antigone des Sophokles, αποτελεί διασκευή της μετάφρασης του Hölderlin της Αντιγόνης του Σοφοκλή και τοποθετείται σε ένα ολοκληρωτικό, φασιστικό κράτος. Ο Μπρεχτ μεθερμηνεύει την τραγωδία του Σοφοκλή σύμφωνα με τον σκοπό του να γράψει ένα δράμα αντίστασης στο ναζιστικό Γ΄ Ράιχ. Μέσω της Αντιγόνης που είναι ένα διαχρονικό σύμβολο της Αντίστασης και της Ελευθερίας, βλέπουμε τον παραλογισμό του πολέμου και της εξουσίας, που ζητάει το αίμα των πολιτών για να παίξει τα βρόμικα πολιτικά της παιχνίδια.
Για πρώτη φορά παίχτηκε στις 15 Φεβρουαρίου 1948 στο θέατρο Chur Stadttheater στην Ελβετία, με την Helene Weigel στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Το έργο μεταφράστηκε από τον Αλέξη Σολομό και το 1973 ανέβηκε από την Ελληνική Σκηνή της Άννας Συνοδινού.
«Στα φανάρια του Βερολίνου της δεκαετίας του 1940 ήταν κρεμασμένοι λιποτάκτες, έφηβοι τρελαμένοι από τον φόβο, στρατιώτες που είχαν χάσει τις διαλυμένες μονάδες του. Όποιος τυχόν δοκίμαζε να αποκαθηλώσει τα σκεπασμένα με μύγες πτώματά τους, ετιμωρείτο με επιτόπια εκτέλεση. Αυτή είναι η ζοφερή έναρξη της Αντιγόνης του Μπρεχτ, παραλλαγής στον Σοφοκλή και στον Σοφοκλή του Hölderlin, που πρωτοπαρουσιάστηκε το 1948. Ένα πτώμα αιωρείται κρεμασμένο μπροστά από την πόρτα. Η μια από τις δύο αδελφές έχει ένα μαχαίρι στο χέρι. Ο άνθρωπος της Γκεστάπο κάνει την είσοδό του.»
(Steiner 2001)
