Το ποίημα από τη συλλογή Η ασάλευτη ζωή (1904) (ενότητα «Ο Γυρισμός», 1897) απευθύνεται στην Πηνελόπη κατά τα χρόνια της αναμονής της στην Ιθάκη. Η γραφή του τοποθετείται στα 1897. Στο ποίημα εκφράζεται η άποψη πως ο Οδυσσέας, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει και την αργοπορία της επιστροφής του, εξακολουθεί να έχει μονίμως στον νου και στην ψυχή του την Πηνελόπη. Ο Κ. Παλαμάς εξυμνεί την Πηνελόπη για την ιδιότητα της πίστης, που την χαρακτηρίζει (Καστρινάκη, 2003 : 192-195).
«Πηνελόπη»
ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ, 20ός αι / 1904
Στοιχεία Έκδοσης:
- Παλαμάς, Κωστής. 1904. Η ασάλευτη ζωή. Αθήνα: τυπ. Εστίας. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Κωστής Παλαμάς. 1963. Άπαντα. Τόμ. Γ΄. Αθήνα: Μπίρης-Γκοβόστης
Βιβλιογραφία-Δικτυογραφία:
- ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, ΑΝΕΜΟΣΚΑΛΑ, Κωστής Παλαμάς.
- Καστρινάκη, Αγγέλα. 2003. «Η Πηνελόπη στον 20ό αιώνα» Στον τόμο Η λογοτεχνία, μια σκανταλιά, μια διαφυγή ελευθερίας. Αθήνα: Πόλις. 191-215.
ΨΗΦΙΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ, Νόστος. Ο Αρχαιοελληνικός Μύθος στην Παγκόσμια Λογοτεχνία
