Ψηφίδες για την ελληνική γλώσσα

Η Εκκένωση μιλά, σύμφωνα με τον Δημήτρη Δημητριάδη, «για την οριακή κατάσταση του κόσμου μας, διαμέσου μιας θρυλικής οικογένειας, των Ατρειδών». Ουσιαστικά, πρόκειται για μια σύγχρονη εκδοχή της Ορέστειας, όπου εμφανίζονται όλα τα πρόσωπα της οικογένειας των Ατρειδών. Οι προδιαγεγραμμένοι από την τραγωδία και τον μύθο ρόλοι των προσώπων ανατρέπονται, οι συσχετισμοί αλλάζουν, οι φόνοι πραγματοποιούνται, αλλά από διαφορετικούς δράστες και με άλλα θύματα, σε μια διαπραγμάτευση του μύθου που προκαλεί μια ολοκληρωτική σύγχυση ταυτοτήτων. Με τον τρόπο αυτό, οι αρχαίοι μύθοι αποσυντίθενται και τίθενται υπό αμφισβήτηση, και τα ονόματα χάνουν το αξιακό τους βάρος, υποβάλλοντας την ιδέα ότι η σύγχρονη κοινωνία αδυνατεί να συντηρήσει τους μύθους που την έθρεψαν (Τσατσούλης). Στο συγκεκριμένο απόσπασμα από το έργο, η Κλυταιμνήστρα σκοτώνει με τα ίδια της τα χέρια την αιμοσταγή και άκαρδη κόρη της Ιφιγένεια προκειμένου να σταματήσει τον εφιάλτη του τρωικού πολέμου, ο Ορέστης υπόσχεται ότι δεν θα ξανασκοτώσει τη μητέρα του, η Ηλέκτρα δηλώνει πως επιθυμεί συνεχώς να ικανοποιεί το μίσος της, ο Αγαμέμνονας αισθάνεται περιοριστικά με τους ρόλους που του απέδωσαν τα κείμενα, η Κλυταιμνήστρα δηλώνει ικανοποιημένη από τη διαπραγμάτευση της δικής της ταυτότητας, καθώς απέδειξε πως η γυναίκα είναι το θηρίο και η κυρίαρχη δύναμη.