Δημήτρης Δημητριάδης

Η εκκένωση

(αποσπάσματα)

[...]

ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ
Αυτός είναι ο προορισμός μου
Είμαι η Κλυταιμνήστρα
πρέπει να σε μισώ
να ποθώ τον Αίγισθο
να περιμένω την επιστροφή σου
να σχεδιάζω την δολοφονία σου
και να σε σκοτώνω
Εκείνη εκεί η κόρη μου με μισεί
Αυτή
(κοιτάζει την Ιφιγένεια)
είναι η μόνη που με κάνει να αισθάνομαι μητέρα
κα που ξέρω ότι μ’ αγαπάει όπως την αγαπώ —
κι ο γιος μου —
εδώ είναι —
θα με σκοτώσει —
μην ξεχνάς τί παθαίνω κι εγώ —
έτσι είναι γραμμένο
το λεν τα κείμενα
Είμαστε λέξεις και πράξεις από λέξεις
Τί φταίω εγώ αν κάποιοι με έγραψαν έτσι
Πρέπει να είμαι όπως με έγραψαν

ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ
Ούτε αυτό έχεις βαρεθεί;
Να ζεις αμέτρητες φορές τον θάνατό σου;
Να έρχεται πάλι και πάλι ο γιος σου
κι εσύ να περνάς κάθε φορά απ’ το μαρτύριο της ομολογίας
της ικεσίας
του ανανταπόδοτου ελέους
του θρήνου που δεν μαλακώνει την καρδιά του γιου σου
δεν αφοπλίζει το χέρι του

ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
(δείχνει την Ιφιγένεια)
Αυτή πρέπει να κάνει την αρχή
να δώσει πρώτη το παράδειγμα

ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ
Τί λέει

ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
(στην Ιφιγένεια)
Αν δεν τους ακούσεις
μην τους ακούσεις
κανέναν μην ακούς
κλείσε τ’ αυτιά στα λόγια του πατέρα σου
τότε μόνο δεν θα γίνει τίποτε
από όσα έγιναν
αν δεν φυσήξει άνεμος
δεν θα καταστραφεί η Τροία
αν δεν φύγουν τα πλοία
δεν θα χαθεί ολόκληρη η οικογένειά μου
αν δεν σ’ οδηγήσουν στον βωμό
ο πόλεμος στην Τροία δεν θα γίνει
ξέρεις για ποιόν λόγο κάλεσαν στην Αυλίδα
την μητέρα σου κι εσένα
μην ξαναπέσεις στην παγίδα
μην τους πιστέψεις ξανά
γίνε η σωτηρία αμέτρητων ανθρώπων
γίνε η ευτυχία πολλών λαών
αν το κάνεις δεν θα μπορέσει τίποτε
να προχωρήσει στην καταστροφή
ό,τι περιμένουν από σένα
μην τους το δώσεις

[...]

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ
Δεν θα πω πολλά —
δεν θ’ αφήσω όμως και να χαθεί η ευκαιρία —
με ρώτησε ποτέ κανείς τί θέλω
τί σκέφτομαι
τί έχω καταλάβει εγώ —
ποτέ —
κι όμως εγώ δέχτηκα να θυσιαστώ
και να φυσήξει επιτέλους άνεμος στην Αυλίδα
επειδή ήθελα να φύγουν τα πλοία
να φτάσουν στην Τροία
να γίνει ο πόλεμος
να σκοτωθούν αμέτρητα σώματα
κι απ’ τις δύο πλευρές —
γιατί εγώ γεννήθηκα για να μισώ —
γεννήθηκα για να βλέπω πτώματα να σωριάζονται
να χύνεται αίμα σε ατέλειωτες μάχες
να μην τελειώνουν ποτέ ο πόνος κι η δυστυχία —
δεν θυσιάστηκα για να δοξαστεί η Ελλάδα
ούτε για το χατίρι του πατέρα μου
ούτε από ηρωισμό —
αν θυσιάστηκα
οι λόγοι είναι άλλοι
άλλα τα κίνητρα
άλλες οι επιθυμίες μου —
το έκανα επειδή αυτό που θέλω
είναι να γίνεται να ξαναγίνεται
ο πόλεμος της Τροίας —
τα πτώματα να πολλαπλασιάζονται
να στοιβάζονται —
αυτά μου δίνουν εμένα όλη την ομορφιά του κόσμου —
για μένα αυτά είναι η ομορφιά —
η μήτρα μου δονείται μπρος στην φρίκη
όπως δεν θα το έκανε αν εισχωρούσε μέσα της
ο ωραιότερος ισχυρότερος φαλλός —
για μένα
δεν είναι ο Αχιλλέας που με γεμίζει ηδονή —
για μένα
ηδονή είναι ο θάνατος του Αχιλλέα —
ο θάνατος είναι για μένα
η πιο μεγάλη απόλαυση —
αυτόν
μόνον αυτόν θέλω να επαναλαμβάνει η θυσία μου —
φρίκη και φρίκη
και πόλεμος αιώνιος
μόνο και μόνο για να ικανοποιείται
η δική μου ανάγκη για καταστροφή

[...]

ΟΡΕΣΤΗΣ
Μπορεί
όμως εγώ δεν ήμουν φτιαγμένος
να σκοτώνω
Χωρίς εσένα
ποτέ δεν θα σήκωνα το ξίφος
να σκοτώνω
Χωρίς εσένα
ποτέ δεν θα σήκωνα το ξίφος
να σκοτώσω την μητέρα
ούτε καν τον εραστή της
σιχαίνομαι το έγκλημα
σιχαίνομαι το αίμα
μισώ τους δολοφόνους
τους ήρωες
μισώ την ανδρεία
την δύναμη
την εκδίκηση
δεν θέλω εξουσία
θέλω να είμαι αφανής
άσημος αδύναμος
θέλω να μείνω μόνος
να μην αναλάβω ποτέ κανένα χρέος
κανένα αξίωμα
μόνος με το σώμα μου
μόνος με το μυαλό μου
να βάλω τάξη στο μυαλό μου
το μυαλό μου
το μυαλό μου
για να το αντέξω
να χαρίσω λίγη γαλήνη στα νεύρα μου
να κοιμάμαι γλυκά
να ξυπνώ γλυκά
χωρίς πιέσεις
χωρίς θορύβους από φρικτά οράματα
άγνωστος μεταξύ αγνώστων
να περάσω την ζωή μου στην αφάνεια
κι εσύ μου ζητούσες τα αντίθετα
όλα εκείνα που εκτροχίασαν το μυαλό μου
διέλυσαν τα νεύρα μου
γέμισαν την ψυχή μου με τρέλα
τον τρόμο της τρέλας
αρρώστησες το σώμα μου
σάπισες το αίμα μου
εσύ φταις για την κατάντια μου
με κατέστρεψες

[...]

ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ
Ποτέ δεν σε συμπάθησα
Ποιός σου έδωσε το δικαίωμα
να μ’ εκδικηθείς
Ο φόνος μου ήταν υπόθεση
ανάμεσα σ’ εμένα
και σ’ αυτήν
εσύ δεν είχες θέση
ανάμεσά μας
καμία εξουσιοδότηση για τιμωρία
όλα τα σκέφτηκες τα σχεδίασες
από ερωτική μανία
ανικανοποίητη
είσ’ ένα τέρας
μία διεστραμμένη

ΗΛΕΚΤΡΑ
Δεν τα λες εσύ αυτά

ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ
Εγώ τα λέω

ΗΛΕΚΤΡΑ
Δεν σε πιστεύω

ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ
Τί νόμισες
Επειδή δεν τα είπα ποτέ
σημαίνει και πως δεν τα σκέφτομαι
Εγώ τα λέω
δικά μου λόγια είναι
μιλάει ο Αγαμέμνων
λέει αυτά που σκέφτεται
Τα κρατούσα μέσα μου
τώρα τα λέω
ξεσπώ
κι ας μην ξαναμιλήσω ποτέ
δεν με νοιάζει
Όλα είναι ένα λάθος
Όλα για γκρέμισμα
Πρέπει να βγούμε απ’ την μέση
Τα πάθη μας δεν δίδαξαν κανέναν
καμία λύτρωση δεν έφεραν οι τιμωρίες μας
καμία βελτίωση
Η μόλυνση συνεχίζεται
σαν να μην προηγήθηκε καμία γνώση
καμία επίγνωση
Όσα είπαμε και πράξαμε έχουν κι άλλες όψεις
Οι ερμηνείες των παθών μας είναι αναρίθμητες
αλλά οι πράξεις μας δεν αποδόθηκαν σωστά
παρερμηνεύθηκαν
Υπάρχουν κι άλλες πολλές παράμετροι
δεν αξιοποιήθηκαν συνδυασμοί
έμειναν ανεκμετάλλευτοι
αποσιωπήθηκαν
Δεν είμαστε μόνον όπως μας δίδαξαν
Τα κείμενα δεν εξαντλούν σε καμία εκδοχή τους
την ζωή μας
μονομερής υπήρξε η παρουσίασή μας
περιορισμένη η διαπραγμάτευση των σχέσεών μας
Προσωπικώς ο ίδιος δυσανασχετώ
μέσα σ’ αυτό το σχήμα
δεν με χωράει ολόκληρον
Τί έχουν δείξει από μένα
Μεγάλοι οι ποιητές
που ασχολήθηκαν μαζί μου
αλλά ο χρόνος έδειξε
πως ήσαν δέσμιοι της εποχής τους
δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς
όμως δεν είναι μόνον αυτό ο Αγαμέμνων
όλος ο Αγαμέμνων
Αισθάνομαι αδικημένος
Είμαι ικανός για πράγματα που ούτε φαντάστηκε κανείς
πως θα μπορούσα να διαπράξω εγώ
νιώθω φυλακισμένος στα όρια ενός προσώπου
κι αυτό είναι μόνον ένα μικρό
πολύ μικρό μέρος από μένα
να μιλήσω αλλιώς
να ποθήσω αλλιώς
να θυμώσω αλλιώς
να δείξω άλλες ικανότητες
αδυναμίες
να κινηθώ σε περιοχές που κρύβω μέσα μου
ν’ αποκαλύψω όλες τις όψεις μου
τις αντιφάσεις μου
πιο σκληρός
πιο μαλακός
πιο αχρείος
πιο άπληστος
πιο ευσυγκίνητος
πιο θεϊκός
αλήτης
κλέφτης
πόρνος
αυτό που είναι όλοι οι άλλοι μαζί
να δείξω ότι είμαι μόνος μου
Κι όμως
αυτά που βλέπει ο κόσμος από μένα
είναι τα πιο ρηχά
τα πιο προσιτά
τα τετριμμένα
Όχι
αρνούμαι την εικόνα μου

(Μεγάλη σιωπή).

ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ
Εγώ
είμαι πολύ ικανοποιημένη
Μου απέδωσαν ένα μεγαλείο
που με τοποθετεί για πάντα
στην υψηλότερη κορυφή

ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ
Στον φόνο μου
το χρωστάς

ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ
Και μόνο γι’ αυτόν τον φόνο εγώ
δεν θα ήθελα να τελειώσουμε ποτέ

ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ
Κι ο δικό σου φόνος

ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ
Δεν μ’ ενοχλεί
απεναντίας
αυτός ολοκληρώνει την μεγαλοπρέπειά μου
θύτης και θύμα
σφάζω και σφάζομαι
αφού προηγουμένως έκανα ό,τι ήθελα
αγάπησα
αγαπήθηκα
χόρτασα εξουσία
υπήρξα πλήρης γυναίκα
τι είναι μία γυναίκα πλήρης
αν δεν κάνει όσα έκανα εγώ
απέδειξα πως η γυναίκα είναι το θηρίο
ότι στον κόσμο δεν υπάρχει πιο επίφοβο δεινό
αν θα καταστραφεί ο κόσμος
κι αυτό θα γίνει
θα είναι αιτία η γυναίκα
αν ο κόσμος βρίσκεται όπου βρίσκεται
και βρίσκεται ακόμη αμετακίνητος
στο χείριστο σημείο
η γυναίκα ευθύνεται
Η γυναίκα
ποτέ δεν θα πάψει να κρατά τον κόσμο
στο χείλος του γκρεμού
να τον απειλεί με την οριστική καταβαράθρωση
(Παύση)
Αυτή είμαι
Θέλω να είμαι αυτή
Ο ρόλος ο δικός μου
είναι ένας οργασμός
Πάντα σε όλη την ζωή μου
τον οργασμό κυνηγούσα
και όλη η ζωή μου υπήρξε ένας οργασμός
ακόμη και την στιγμή που μ’ έσφαζε ο Ορέστης
είχα περιέλθει σε κατάσταση οχείας
το αιδοίο μου άνθιζε
βάθαινε
όπως όταν το όργωνε το έσπερνε ο Αίγισθος
πόσο μάλλον όταν έσφαζα εσένα
εκεί υψώθηκα σχεδόν σε έκσταση
για λίγο νόμισα πως το τσεκούρι
θα μου έφευγε απ’ τα χέρια
σε χτύπησα τρεις φορές
αλλά οι οργασμοί μου
στον λουτρώνα
είχαν ξεπεράσει τους χίλιους τρεις
λίγο ακόμη και θα με σκότωνε η ίδια μου η έκλαμψη
ποτέ πριν
ποτέ μετά
δεν εκτινάχτηκα σε τέτοια θυελλώδη κορύφωση
αισθήσεων
ένας ερωτικός κατακλυσμός
κι ο Αίγισθος
να φανταστείς
το ξέρεις όμως
ποτέ δεν μ’ άφησε απλήρωτη
και λίγα λέω
δεν έχει άλλον τέτοιον εραστή
η Ελλάδα ολόκληρη
γι’ αυτό άλλωστε του τα έδωσα όλα
το σώμα
το κρεβάτι μου
την εξουσία
όμως οι οργασμοί μου
όταν σ’ έσφαζα
μόνο μ’ εκείνους
όταν μ’ έσφαζε ο Ορέστης
μπορούν να συγκριθούν
Τί ολικές ανατινάξεις
τι συμπαντικές εκρήξεις
(Παύση)
Ναι
υπήρξα τυχερή
Επιθυμώ να παραμείνω
Που αλλού θα βρω σαρκική δόνηση τέτοιας ολκής
Τί άλλο θα μου εξασφαλίσει την ανακύκλωση
ανάλογων απολαύσεων

[...]

Δημήτρης Δημητριάδης. 2013. Η εκκένωση. Θεσσαλονίκη: Σαιξπηρικόν.