Percy Bysshe Shelley
Ελλάς
Μετάφραση: Α. Μ. Στρατηγόπουλος
απόσπασμαΗΜΙΧΟΡΟΣ Ι
Στης ελπίδας το μούχρωμα,
Όπως οι ήσκιοι του ονείρου,
Δοξασμένοι παράδεισοι του υγρού λάμπουν απείρου:
Τί νησιά καθαρόσχημα
Κάτου απ’ τον βραδινόν ουρανόν ξεχωρίζουν,
Κι ευωδιές και φλοισβήματα των γιαλών τους χαρίζουν!
Σαν αυγή μέσα στ’ όνειρο,
Μες στο θάνατο ελπίδα,
Μέσα στης φυλακής μας τους τοίχους αχτίδα:
Η Ελλάδα, που κάποτες ήταν σαν πεθαμένη,
Νά την πάλι σηκώνεται, νά την πάλι προβαίνει!
Ο ΧΟΡΟΣ
Τον κόσμο η δόξα ξαναζώνει,
Τα χρυσά χρόνια ξαναζούν,
Η γη σα φίδι ξανανιώνει,
Τα χιόνια σβήνουν και περνούν:
Γελούν τα ουράνια και γιορτάζουν,
Και, σα συντρίμμια στ’ όνειρό σου, θρησκείες και κράτη αχνοφαντάζουν.
Νέα Ελλάδα ορθώνει τα βουνά της
Μέσα από ολόλαμπρα νερά·
Προς την αυγή ο Πηνειός, περάτης,
Κυλάει τα ρείθρα του λαμπρά·
Τα όμορφα Τέμπη εκεί που ανθούνε
Οι νιες Κυκλάδες, απλωμένες σε βάθη ηλιόχαρα, υπνοζούνε.
Μια Αργώ αψηλή το κύμα σκίζει,
Με άθλους καινούριους φορτωμένη·
Ορφέας καινούριος κιθαρίζει,
Και, όλος αγάπη, κλαίει, πεθαίνει·
Νέος Οδυσσέας ξαναφήνει
Την Καλυψώ στο ερμόνησό της για της πατρίδας την ειρήνη.
Ω! ας μη γραφτεί πια το τραγούδι
Της Τροίας, της γης αν μοίρα ο Χάρος!
Σε λεύτερων χαράς λουλούδι
Του Λάιου η λύσσα ολέθριο βάρος,
Αν και μια δόλια Σφίγγα δίνει
Θανάτου αινίγματα που η Θήβα ποτές δε γνώρισε και κείνη.
Καινούρια Αθήνα θα προβάλει,
Και τους μακρύτερα καιρούς
Θενά φωτίσουν της τα κάλλη
Σα λιόγερμα τους ουρανούς·
Παρηγοριά θα τους αφήσει
Ό,τι μπορεί η γη να δεχτεί κι ό,τι ο ουρανός να της χαρίσει.
Έρωτας, Κρόνος, κοιμήθηκαν,
Μα θα ξυπνήσουν πιο αγαθοί
Απ’ όσα ταφοαναστηθήκαν
Ή λεύτερα έχουν γεννηθεί:
Ούτε χρυσάφι, ούτε αίμα πια,
Μα μόνο δάκρυα στους βωμούς τους και σύμβολα-άνθη ευλαβικά.
Ω, πάψε! Να ξαναγυρίσουν
Μίσος και θάνατος στη γη;
Πάψε! Οι θνητοί στο αίμα να σβήσουν;
Μιας προφητείας πικρής πηγή;
Ω, κάλλιο ο κόσμος να χαλάσει,
Παρά στο φως να ξαναφέρει ό,τι βαριά έχει τον κουράσει.
Percy B. Shelley. 1972. Ελλάς. Λυρικό δράμα. Μετ. Α. Μ. Στρατηγόπουλος. 2η έκδ. Αθήνα: Μπάυρον.
