Friedrich Schiller
Διθύραμβος
Μετάφραση: Θρασύβουλος Σταύρου
Άκου με εμένα, οι θεοί
δε μας κοπιάζουν ποτές ένας ένας.
Μόλις το Βάκχο τον πρόσχαρο πάρω,
νά καταπόδι του κι ο Έρωτας
χαμογελώντας· αμέσως κι ο υπέροχος Φοίβος.
Όλοι οι ουράνιοι σιμώνουν, η γη
έχει γεμίσει θεούς.
Τέτοιον ουράνιο Χορό πώς εγώ,
πλάσμα από χώμα, μπορώ να φιλέψω;
Απ’ τη δικιά σας χαρίστε σ’ εμένα, θεοί,
αθανασία. Ο θνητός τί μπορεί να σας δώσει;
Στον Όλυμπό σας υψώστε κι εμένα· η Χαρά
μέσα στου Δία κατοικεί το παλάτι μονάχα·
ένα ποτήρι γεμίστε με νέκταρ και δώστε να πιω.
—Ναι, στον ποιητή το ποτήρι.
Κέρνα τον, Ήβη.
Βρέξ’ του τα μάτια με ουράνια δροσιά,
τη μισητή να μη βλέπει τη Στύγα· να λέει
ένας πως είναι από μας.
Νά, το πιοτό το θεϊκό κελαρύζει και αφρίζει·
τώρα ησυχάζει η καρδιά και τα μάτια γεμίζουνε φως.
Θρασύβουλος Σταύρου. χ.χ. Στο ζυγό του στίχου μου. Μεταφράσεις ποιημάτων. Αθήνα.
