[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Michael Longley
Αντίκλεια
Μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός
Αν σ’ ένα βράχο όπου τα βουερά ποτάμια συναντώνται, ο Αχέρων,
Ο Πυριφλεγέθων, ο Κωκυτός, παραπόταμος της Στυγός, σκάψεις
Ένα λάκκο, κάθε πλευρά ένα κύβιτον, απ’ τις αρθρώσεις των δαχτύλων ώς τον αγκώνα,
Και θυσιάσεις ένα κριάρι κι έναν μαύρο αμνό, που τα κεφάλια τους γέρνουν
Προς το απώτατο σκοτάδι, ενώ εσύ κοιτάζεις το νερό,
Κι αρχίσουν να συρρέουν τόσο πολλές ψυχές αναιμικών νεκρών
Που μακριά από το αίμα μόνο με τη λόγχη σου μπορείς να τις κρατήσεις,
Κι αναγνωρίσεις ανάμεσα στους ζωντανούς νεκρούς τη μητέρα σου,
Και αν, αφού της δώσεις αίμα να πιει και της μιλήσεις για την πατρίδα,
Ορμήσεις τρεις φορές να την αγκαλιάσεις και τρεις φορές
Εκείνη σαν σκιά ή σαν ιδέα χαθεί μέσα απ’ τα χέρια σου
Και τη ρωτήσεις γιατί αποφεύγει το άγγιγμά σου και ξεσπάσεις σε λυγμούς
Γιατί εδώ μπρος στα μάτια σου είναι η μητέρα σου και ακόμη κι εδώ, στον Άδη,
Θα μπορούσατε να παρηγορηθείτε μ’ έναν τρεμάμενο εναγκαλισμό,
Άραγε θα σου πει ότι οι τένοντες δεν συγκρατούν πλέον τη σάρκα
Και τα οστά της ότι τα αφάνισε η αμείλικτη φωτιά,
Ότι η ψυχή δραπετεύει σαν όνειρο και φτερουγίζει στον ουρανό,
Ότι αυτό συμβαίνει στα ανθρώπινα πλάσματα όταν πεθαίνουν;
Michael Longley. 2005. "Αντίκλεια". Μετ. Χάρης Βλαβιανός. Ποίηση 26/2005: 39.
