[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Γιάννης Ρίτσος
Αλλαγή στην εορτή των Οσχοφορίων
Ελελεύ, Ιού, Ιού. Κι ύστερα πάλι, ώς το βάθος του δρόμου,
Ιού, Ιού, Ελελεύ. Δεν ήταν του πουλιού το μήνυμα,
το διπλό νόημα (έτσι πάντα) — η επιστροφή του γιου,
και του πατέρα ο θάνατος, — Ιού, Ιού. Από μια μικρή λεπτομέρεια
πάμπολλα κρέμονται για τους θνητούς. Όπως το χρώμα π.χ.
τ’ άσπρο ή το μαύρο του πανιού. (Λες να τ’ αφήσανε ξεπίτηδες;)
Κι ο κήρυκας, αντί να βάλει στο κεφάλι του —ελελεύ, ιού, ιού—
τα προσφερμένα στέφανα, τα πέρασε στο κηρύκειό του.
Γιάννης Ρίτσος. 1966. Μαρτυρίες. Σειρά δεύτερη. Αθήνα: Κέδρος. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Γιάννης Ρίτσος. 1989. Ποιήματα Θ΄ (1958-1967). Αθήνα: Κέδρος.
