[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Γιάννης Ρίτσος
Τα παγόνια του Πυριλάμπη
Τί ’θελε να τα κουβαλήσει κείνα τα παγόνια
ο Πυριλάμπης, ο καλαίσθητος, απ’ την αυλή του Πέρση βασιλέα;—
παράταιρα στο χώρο τον ελληνικό, κομπάζοντας
με τη χυδαία πολυχρωμία τους, πάνω στην πάλλευκη
μαρμάρινη κλίμακα της Περικτιόνης. Βέβαια, ο λαός
πολύ τα θαύμασε. Κι ίσως ο Πυριλάμπης,
όχι για τα φτερά τους αλλά για τη μια μοναδική κραυγή τους,
να τα ’χε φέρει στην Αθήνα. Ο Πλάτων, σίγουρα,
θα ’ξερε το γιατί. Κι άλλωστε μη δεν έβαφαν και τότε
λόγους κι υδρίες και πρόσωπα κι αγάλματα;
Κι ας φαίνονται όλα εκείνα σήμερα κατάλευκα.
Γιάννης Ρίτσος. 1966. Μαρτυρίες. Σειρά δεύτερη. Αθήνα: Κέδρος. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Γιάννης Ρίτσος. 1989. Ποιήματα Θ΄ (1958-1967). Αθήνα: Κέδρος.
