[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Γιάννης Ρίτσος
Η πραγματική δόξα του Βελλεροφόντη
Αυτός που γνώρισε τη λαμπρότερη δόξα και μαζί τη χειρότερη
συκοφαντία και φθόνο, — αυτός ο ωραίος, με την έξοχη κόμη,
— τί δώρα κι εύνοιες, τί χρυσά χαλινάρια, κατορθώματα, νίκες,
κι η δίκαιη περηφάνια του: τ’ άλογο εκείνο με τις άσπρες φτερούγες,
εκείνο που τον έφερνε ώς τους θρόνους των Θεών, εκείνο που, την ύστατη ώρα,
τον έριξε μες στο κενό, να το γνωρίσει, να γνωρίσει τον εαυτό του,
πρώτη φορά να γνωρίσει τον κόσμο· και γι’ αυτό ακριβώς αξιώθηκε τους στίχους τού Ποιητή:
«Περιπλανιέται ολομόναχος τώρα
στα Ηλύσια Πεδία, — ολομόναχος, δίπλα στ’ αγκάθια και στις κρήνες,
πανέμορφος, υδάτινος σχεδόν, χωρίς δίψα και πείνα».
Λέρος, 7.V.68
Στον συγκεντρωτικό τόμο: Γιάννης Ρίτσος. [1989] 1998. Ποιήματα Ι΄ (1963-1972). 2η έκδ. Αθήνα: Κέδρος.
