[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Σωτήρης Σκίπης
Ευρυδίκη
Στον ποιητή Κούλη Αλέπη
Όπως ο Ορφέας κι εγώ μιαν Ευρυδίκη
κάποιο πρωί συνάντησα, πλασμένη
από ρόδα και κρίνα. Όμως τη νύχτα
την εθρήνησα ξάφνου πεθαμένη.
Την πήρε τάχα το ίδιο τ’ όνειρό μου;
Ο χαμός; Ο καιρός; Σα μιαν εικόνα
που σβήνει μες στο νου μας; Κι από τότε
περνώ σ’ έναν ατέλειωτον χειμώνα.
Κι αόμματο, τυφλό μέσα στα ερέβη
με παίρνει και με φέρνει η Λάμια η Φρίκη,
— δος μου ξανά το φως, ω Χρόνε, ω Πλούτων,
δος μου ξανά την Ευρυδίκη!...
Δος μου ξανά τη φευγαλέα
επαφή μου με τα στιλπνά βελούδα
των λείων μελών της. Την ανατριχίλα
που νιώθει επάνω σ’ άνθη η πεταλούδα.
Της αναπνιάς της το άρωμα. Τη γέψη
του ιδρώτα της στα στήθη της, τα χείλη,
που έμοιαζε δάκρυ σκόρπιο από τα μάτια
της Χαραυγής σε κήπους, τον Απρίλη.
Θεέ Πανδαμάτορ της Φθοράς, του Ζόφου,
Δύναμη Χθόνια, Χθόνια Δίκη,
δος μου ξανά τη Μέθη, τα φτερά της,
δος μου ξανά την Ευρυδίκη.
Σωτήρης Σκίπης. 1950. Κασταλία Κρήνη. Εκλογή (1900-1950). Τόμος Β΄. Αθήνα.
