[Τεκμηρίωση: βλ. Πυξίς]
Σωτήρης Σκίπης
Το τραγούδι των Αργοναυτών
Η ίδια η Αθηνά ν’ αγρύπνησε από πάνω της
όταν γινότουν κι είναι τόσο ωραία;
Λάμπει σαν άστρο μες στα κύματα...
Χαίρε, Ιωλκός! Η Αργώ μας ξεκινάει,
η Αργώ μας ξεκινάει και πάει!...
Θα ’ν’ το ταξίδι μας γεμάτο από ξαφνιάσματα,
—καλώς να ’ρθουν όποια και να ’ναι!—
Όμως κυβέρνα στο τιμόνι, Ιάσονα,
και σκόρπισέ μας την εμπιστοσύνη,
τις Σκύλλες και τις Χάρυβδες για να διαβούμε,
τα ήσυχα τα νερά τα ξαναβρούμε,
το νου μας θρέψ’ εσύ με την ελπίδα
να φτάσουμε μια μέρα στην Κολχίδα.
Κι εσύ, σύντροφε Ορφέα, την κιθάρα σου
πάρε και ψάλλε μας τραγούδια θεία,
να ’χουνε κάτι το λειτουργικό
και κάτι από μυσταγωγία,
όπως τ’ αηδόνια το μαγιάπριλο
σε κήπους ισκιερούς, που οι αχτίδες
του φεγγαριού μισοφωτίζουνε,
τα γλυκά τους ξεχύνουν «αλληλούια»,
κάμε να γαληνέψουν τα στοιχεία,
κάμε να μαγευτούν τα κήτη...
Αυτή δεν είν’ η Μοίρα των Αργοναυτών;
Αυτή δεν είν’ η Μοίρα των Ανθρώπων,
να μη χωρούν ποτέ στην Ιωλκό
και το γενέθλιό τους τόπον;
Τα σπλάχνα μας τα καίει Στύγιο Νερό,
τα στήθη μας τα σφίγγει η Ανησυχία,
Ιερέα Ορφέα, μαντικέ προφήτη,
το νου μας θρέψ’ εσύ με την ελπίδα
να φτάσουμε μια μέρα στην Κολχίδα.
Σωτήρης Σκίπης. 1948. Λυρικό ημερολόγιο. Αθήνα. Και στον συγκεντρωτικό τόμο: Σωτήρης Σκίπης 1950. Κασταλία Κρήνη. Εκλογή (1900–1950). Τόμος Β΄. Αθήνα. A΄ δημοσίευση: 1947. Νέα Εστία 485: 1091-1092.
